Αν επιστρέψεις κάποτε στην πόλη της Βόννης κάποια μέρα της άνοιξης
κάτω από τον ίσκιο της καστανιάς σκέψου τη ραχιτική Μαργκαρέτε
που διαλύθηκε μέσα σε μαύρες στήλες καπνού/ τον Γιοχάννες Μπραμς
που βαδίζει αργά πίσω από το φέρετρο της Κλάρα Σούμαν/ τη γη που σκιρτά
κάτω από τα βήματά μας/ τον άγριο άνεμο που χτυπά τις καμπάνες και τα γέρικα
φύλλα που τριζοβολούν. Ο δέκατος ένατος αιώνας φθάνει στο τέλος του.
*
Την ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη δεν πρόφθασα να τη δω στη σκηνή. Πλην όμως
τη θυμάμαι ως Δυσδαιμόνα με κατάλευκο φόρεμα και τα μαλλιά της
να κυματίζουν. Κill me tomorrow- let me live tonight ω φτωχή Δυσδαιμόνα
ολομόναχη μέσα στην άθλια λάσπη του Γαλατσίου.
*
Η υπογραφή είναι δυσανάγνωστη πλην όμως κάποιος αφιερώνει
σε κάποια Τιτίκα, το πικρό Κοινόβιο του Μάριου Χάκκα. ( Αθήνα, καλοκαίρι του 1973)
*
Ενώπιον της κεντρικής επιτροπής δεν είχα άλλη επιλογή απ` το να σε απαρνηθώ
οριστικά και για πάντα, ω Ελβίρα.
*
Εκείνος ο δαιμονισμένος ομιλητής που αγόρευε μια ολόκληρη νύχτα πασχίζοντας
στα σοβαρά να μας πείσει ότι ένα ζευγάρι μπότες αξίζει περισσότερο
απ` όλο τον Σαίξπηρ.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Σταμάτης Λ. Πολενάκης (εγγονός του σιφνιού γελοιογράφου Σταμάτη Πολενάκη και γιος του Λέανδρου Πολενάκη), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε στο τμήμα Ισπανικής Λογοτεχνίας του Universidad Complutense της Μαδρίτης. Είναι ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές “Το χέρι του χρόνου” (Ομβρος, 2002), “Τα γαλάζια άλογα του Φραντς Μαρκ” (Οδός Πανός, 2006), “Νοτρ Νταμ” (Οδός Πανός, 2008), “Τα σκαλοπάτια της Οδησσού” (Μικρή Άρκτος, 2012), “Η ένδοξη πέτρα” (Μικρή Άρκτος, 2014), “Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες” (Μικρή Άρκτος, 2016), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης, από κοινού με τη συλλογή “Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης” της Χλόης Κουτσουμπέλη, και με το βραβείο ποίησης του περιοδικού “Ο Αναγνώστης”, 2017.
