Η Αναστασία Μαργέτη είναι μία ποιήτρια εφηβικού πνεύματος, η  οποία υποτάσσει την έμπνευση και τη συγκίνηση σε επίπεδο υπαρξιακής ψυχολογίας και φιλοσοφίας. Συμπυκνώνει έννοιες κάτω από σύμβολα, για να κατασκευάσει πλαστικές εικόνες και μια δυνητική πλαστική τελειότητα με τη σύναψη «εντεύθεν» και «εκείθεν» ή «επέκεινα». Στα ποιήματά της αντανακλώνται βιωματικές καταστάσεις που εκφράζουν έναν  αυθεντικό «λυρισμό». Είναι χαρισματικός ο μετα-ποιητικός της λόγος με τις μεταφορικές εξάρσεις που διαυγάζουν γλώσσα κλασικής, ορθόδοξης οντολογίας και αρετής.

Η ασκημένη σκέψη και η ψυχή της ποιήτριας σε μεταφέρουν από τον υποκειμενισμό στον διυποκειμενισμό, από τη φύση στη μεταφυσική: «το ζευγάρι ερωδιών ελεύθερο από των ίσκιων την πολιορκία… στο εμείς της ευδαιμονίας την ουσία» (Της Μεσολογγίτικης). Αποκαθηλώνει το σύνορο ανάμεσα στον ρεαλισμό, τη φαντασία και το όραμα. Αρνείται τον δυϊσμό ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα με την προβολή του μύθου και της ιστοριογραφίας. Βηματίζει την ανθρωπολογία από τον Επικούρειο διαλεκτικό υλισμό στο Φροϋδικό θεώρημα και στη Λακανική ψυχανάλυση με άρθρωση των σημαινόντων, με διείσδυση στο ασυνείδητο και αξιοποίηση της ουτοπικής αλληγορίας («Κοίλα όστρακα μνήμης εγκιβωτίζουν την απουσία»).

Δημιουργεί την ποίηση της καθολικότητας για τον άνθρωπο και τον κόσμο, που ενοποιεί την παροντικότητα με την εσχατολογία, προάγοντας τον υποκειμενισμό του αναγνώστη σ’ ένα διασκελισμό για τη σιωπή και τον μυστικισμό («Σε ουτοπίες αναχωρητών φέρει η νοσταλγία»). Ο ποιητικός της λόγος εκφράζει μια ολιστική ποίηση, η οποία σαρκώνει με τις λέξεις το σύγκορμο νόημα της ζωής που μεταμορφώνει το Πλατωνικό τριμερές υφάδι της διψασμένης ψυχής για αιωνιότητα.

Η Μαργέτη Αναστασία μπορεί να αξιολογηθεί ως ποιήτρια του βάθους του εαυτού. Εκφράζει με την ποίησή της τα μύχια της καρδιάς που η καθημερινότητα, η χρηστικότητα και ο ορθολογισμός τα συνθλίβουν. Η ποίησή της ουσιαστικοποιεί τη ζωή, αποκαλύπτει την έγνοια του «προσώπου» και γίνεται όργανο συμμετοχικής λειτουργίας της εσωτερικής γλώσσας στη διαμόρφωση πολιτισμικής συνείδησης. Ας μου επιτραπεί να χαρακτηρίσω την ποιητική της γραφίδα ως αντί-φωνο και αντί-λυτρο στα μηδενικά κελεύσματα του απάτριδου μοντερνισμού.

Ο Σταμάτης Πορτελάνος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του Ολυμπιακού Κέντρου Φιλοσοφίας και Παιδείας.