Πριν από λίγες μέρες μπήκα σ’ ένα βιβλιοπωλείο.

Μια φίλη μου είχε εκείνη τη μέρα τα γενέθλιά της κι έψαχνα να βρω ένα βιβλίο με φρεσκο-χωρισμένες για να της το δωρίσω.

Η επιλογή δεν ήταν εύκολη, δεν ήθελα να’ναι δοκίμιο ούτε πολύ «βαρύ», ήθελα κάτι εύπεπτο προς το χιουμοριστικό του, μπας κι έπιανε το υπονοούμενο και το έπαιρνε επιτέλους απόφαση να ξεφορτωθεί αυτό το μοσχάρι.

Δεν είμαι χορτοφάγος και δεν έχω τίποτα με τα μοσχάρια, αλλά αυτός ο άνθρωπος θαρρείς και είναι πιστό αντίγραφό τους!

Τέλος πάντων! …Εκεί που έψαχνα, χτυπάει το κινητό :

Ήταν ο άντρας μου που με βλαστήμησε γιατί είχα ξεχάσει κάτι να κάνω. Δε θυμάμαι τι ήταν ακριβώς γιατί πρώτον ο άντρας μου με βλαστημάει συχνά και δεύτερον γιατί η αλήθεια είναι ότι συχνά επίσης ξεχνώ διάφορα πράγματα.

Τελικά διάλεξα ένα καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο:

« Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ : Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΑ!! »

Πηγαίνοντας προς το ταμείο, σκέφτηκα: μωρέ δεν παίρνω μερικά απ’αυτά τα κίτρινα χαρτάκια με το αυτοκόλλητο, να σημειώνω τί πρέπει να θυμηθώ ; Τα πήρα, πήγα στο ταμείο και τσατίστηκα πολύ γιατί το βιβλίο ήτανε πανάκριβο ( η αλήθεια είναι ότι τα χαρτάκια κόστιζαν αναλογικά ακριβότερα, αλλά το συγκεκριμένο δεν το έκανα ζήτημα γιατί στο κάτω-κάτω δε φταίω εγώ αν η φίλη μου παντρεύτηκε αυτό το κρέας! Φταίω όμως γιατί η αφηρημάδα μου έχει παραγίνει τον τελευταίο καιρό )

Τη νύχτα εκείνης της μέρας αποφάσισα να εγκαινιάσω τα κίτρινα χαρτάκια μου, ξεκόλλησα ένα κι έγραψα «να θυμηθώ μέχρι την Τετάρτη να πληρώσω την ασφάλεια ζωής του Γιάννη 234 ευρά (που λέει κι ο Μπαμπινιώτης)…να θυμηθώ την αναγόμωση των πυροσβεστήρων…»…. μόλις πήγα να γράψω να θυμηθώ να πω στην Κάκια ν’ αλλάξει την ώρα στ’ Αγγλικά του Πέτρου γιατί έχει να πάει για τα σιδεράκια στον ορθοδοντικό και δεν μπορώ ν’ αλλάξω το ραντεβού, δεν υπήρχε άλλος χώρος στο χαρτάκι!

Σίγουρα ο γραφικός χαρακτήρας είναι ενδεικτικός της προσωπικότητας του γράφοντος, μπορεί όμως κάλλιστα και να αποτελεί απλή ένδειξη της ψυχολογικής του κατάστασης.

Εκείνο το βράδυ ήμουν στενοχωρημένη γιατί είχα ξεχάσει ότι η πεθερά μου θα έπαιρνε απαντήσεις σε κάτι εξετάσεις για χοληστερίνη κλπ. και μου τηλεφώνησε πολύ ενοχλημένη αφήνοντας τα γνωστά υπονοούμενα, λες και πάω και της ρίχνω κρυφά λίπη στο στόμα όταν κοιμάται, ρε φίλε…

Άρα έφταιγαν τα μεγάλα γράμματα που έκανα! Έσκισα το χαρτάκι και πήρα ένα άλλο ξαναρχίζοντας από την αρχή.

Πάλι δε μου χώρεσε και σκέφτηκα πως θα ’πρεπε ίσως να γίνω περισσότερο αφαιρετική. Πολύ πολυλογία μωρέ αδερφέ μου !

Έτσι τα ξανάγραψα συνθηματικά και πιο περιληπτικά: Τετάρτη Ασφάλεια Γιάννη 234, Αναγόμωση πυροσβεστήρων, Αλλαγή Αγγλικών Πέτρου, αααα και θυμήθηκα ότι δεν έπρεπε να ξεχάσω να πάρω τη σκάλα από τη διπλανή, που την έχει ένα μήνα και κάνει το παγώνι. Δεν υπήρχε, όμως, χώρος για τη σκάλα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να τα σημειώσω σ’ ένα τρίτο χαρτάκι συνθηματικά. Τι στο καλό, εγώ τα’γραφα, σιγά μην τα ξέχναγα!

Άρχισα πάλι από την αρχή, αποφασισμένη να μην ξημερωθώ παρέα με τα κίτρινα χαρτάκια… ο άντρας μου κοιμισμένος είναι χάρμα οφθαλμών – άσε που μπορεί να προκύψει και κάνα τυχερό απόψε (δεν έχω την πολυτέλεια να χάνω τέτοιες ευκαιρίες και πάντα με παρόμοιες αφορμές με πιάνει κρίση παροιμιών και θυμάμαι όλες τις αρμόζουσες παροιμίες στην περίσταση: μάζευε κι ας είν΄και ρώγες, κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό, τάγαθά κόποις κτώνται, αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι κλπ. ) !

Έγραψα λοιπόν : ΓΙΑΝΝΗΣ πληρ. 234 ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΡΕΣ ΚΑΚΙΑ ΣΚΑΛΑ -αααα, μας τελείωσαν τα αγγούρια – ΑΓΓΟΥΡΙΑ.

Μια και μου ΄μεινε λίγο κενό στρίμωξα και το επίθετο τής  κολλητής τής κόρης μου για να θυμηθούμε να της ευχηθούμε για τα γενέθλιά της – ΚΑΛΥΒΙΩΤΗ (έγραψα το επίθετο γιατί  οι μισές φίλες της κόρης μου λέγονται Νεφέλη – τα ΄χουμε ξαναπεί αυτά…)

Κόλλησα το χαρτάκι στο ψυγείο και πήγα επιτέλους για ύπνο.

Το πρωί ξύπνησα κουρασμένη (μην βιάζεται να πάει ο νους σας στο πονηρό…να, έβλεπα όλη τη νύχτα στον ύπνο μου πως ήμουν η Χάιντυ και κυνηγούσα μάταια τον Πήτερ από λαγκάδι σε λαγκάδι κι από βουνοκορφή σε βουνοκορφή, αλλά αυτός τίποτα!  Ήταν τόσο ρεαλιστικό αυτό το όνειρο που μου πονούσαν οι γάμπες και η μέση …σα να΄χα τινάξει όλα τα χαλιά του σπιτιού μόνη μου ).

Πριν προλάβω καλά καλά να συνέλθω άκουσα τα παιδιά μου να τσακώνονται και τον άντρα μου να φτύνει στο μπάνιο.

Έβαλα να γίνεται ο καφές και πήγα στο παιδικό δωμάτιο για να μάθω τι συμβαίνει πρωί πρωί.

• Ρε μαμά, κοίτα τι έκανε αυτή η παλαβή ! διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Πέτρος.
• Ρε μαμά, ξέχασες ότι σήμερα έχουμε φωτογράφηση στο σχολείο για το ημερολόγιο; διαμαρτυρήθηκε έντονα η Παυλίνα.
• ( το είχα ξεχάσει ) Και είναι λόγος αυτός, παιδί μου, να έχεις πετάξει όλα σου τα ρούχα κάτω ; απόρησα.
• Ψάχνω το κόκκινο καπέλο με το γουνάκι που μου έφερε η Μαρκέλα τα Χριστούγεννα Μήπως θυμάσαι πού το΄βαλα;
• (όχι) Κορίτσι μου, για το ημερολόγιο του σχολείου θα φωτογραφηθείς, όχι για εξώφυλλο στο Vogue…φόρα ό,τι θες μόνο βιάσου γιατί είναι ήδη 7.30, είπα κρίνοντας πως δεν είχε νόημα να χάνω πρωινιάτικα τα λόγια μου.

Αποχώρησα από το δωμάτιο με το κεφάλι ψηλά κάνοντας ότι δεν πήρα χαμπάρι το σύντομο διάλογο που ακολούθησε ανάμεσα στα παιδιά μου : μαλακισμένο, είπε ο γιος μου, πάρτα, απάντησε η κόρη μου δείχνοντάς του το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού της χεριού.

Όρμηξα προς μπάνιο μόλις είδα το Γιάννη να βγαίνει. Εκείνος με σταμάτησε, με κοίταξε βαθιά στα μάτια …και μου είπε να θυμηθώ να πάρω οδοντόκρεμα γιατί τελειώνει.

Και η ενυδατική μου κρέμα τελείωνε – να θυμηθώ να τηλεφωνήσω στην Πένη που πουλάει εκείνα τα φτηνά φυτικά καλλυντικά.

• Ρε Μάχη, ώρες ώρες έχω την εντύπωση πως με περνάς για μαλάκα, άκουσα το Γιάννη να ωρύεται από την κουζίνα  (πρέπει ν΄αποφύγω να απαντήσω ευθέως σ΄αυτό -ψυχραιμία)
• Τι έγινε πάλι, ρε Γιάννη; ρώτησα -έτσι για τα μάτια, που λένε– φορώντας τελικά παντελόνι γιατί το τελευταίο μου καλσόν είχε ένα σκίσιμο στη γάμπα… ( να θυμηθώ να πάρω ένα από το σούπερ μάρκετ το απόγευμα ).
• Θα πρέπει να με θεωρείς μαλάκα για να μου ζητάς να πληρώσω 234 ε για πυροσβεστήρες και να τρέχω στην Κακιά Σκάλα για αγγούρια καλυβιώτικα !!

(Ε, περιττό να σας πω ότι αυτό που άκουσα μου ΄φτιαξε τη μέρα! Μέχρι να παρκάρω στο γραφείο γελούσα ξεκαρδισμένη κι όλοι οι οδηγοί με κοιτούσαν με μίσος )

Ήταν τόσο απελπισμένος ο θυμός του που, όταν μπήκα στην κουζίνα και τον είδα κατακόκκινο να κρατά το ψυγείο ανοιχτό και να κοιτάζει με απόγνωση το κίτρινο χαρτάκι που είχα κολλήσει χτες στην πόρτα της κατάψυξης, πέθανα στα γέλια.

Αλλά κι ο Γιάννης  δεν κρατήθηκε, έβαλε  τα γέλια γκρινιάζοντας :

• E μα, ρε Μάχη, ξεφτίλα πια!

Του εξήγησα τέλος πάντων τι ακριβώς είχα προσπαθήσει να κάνω και αφού μου τσίμπησε τον κώλο, είπε μαλακωμένος :

–  …και θυμήσου, γαμώ το κέρατό μου, να πάρεις επιτέλους μπέικον! Αφού ξέρεις ότι το πάω για πρωινό!

Εκείνη τη μέρα θυμήθηκα τα περισσότερα απ’ όσα έπρεπε να μην ξεχάσω. Βέβαια, ξέχασα να τηλεφωνήσω για το μάθημα του Πέτρου, ξέχασα να ευχηθώ στη Νεφέλη, δεν πήρα πίσω τη σκάλα μου, αγγούρια όμως αγόρασα και κρέμα πήρα και τους πυροσβεστήρες έδωσα για αναγόμωση και την ασφάλεια πλήρωσα (έπειτα από ένα μικρό τηλεφωνικό καυγαδάκι με το Γιάννη – για το ποιανού σειρά είναι να πάει στο ταχυδρομείο -, που έγινε και η αιτία να ξεχάσω να θυμηθώ να πάρω μπέικον )

Το βράδυ έκανα ως συνήθως τον απολογισμό της μέρας κι αποφάσισα να βάλω στη ζωή μου περισσότερη τάξη.

Ήταν πια καθαρό ότι η μνήμη μου άρχιζε πια να με προδίδει και παρόλο που μ’ αυτή τη διαπίστωση μελαγχόλησα, κατάλαβα ότι πρέπει να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα: είχα κάθε μέρα τόσα πράγματα που έπρεπε πάση θυσία να θυμηθώ να μην ξεχάσω, που η ιδέα με τα κίτρινα χαρτάκια φάνταζε στα μάτια μου σα μια νεανική τρέλα. Χρειάζονταν μια πιο σοβαρή προσπάθεια εκ μέρους μου.

Το πρώτο βήμα σκέφτηκα ότι θα πρέπει να’ναι η θεματική ταξινόμηση των υποχρεώσεών μου. Καιρός να στρωθώ στη δουλειά.

Σιγουρεύτηκα ότι όλοι τους κοιμούνται, έβαλα ένα πλυντήριο στα γρήγορα, έβαλα το φαγητό γι’ αύριο να βράζει – αρακά κοκκινιστό με πατάτες – έβαλα το αγαπημένο μου cd να παίζει, πήρα χαρτί και στυλό, έβαλα δίπλα μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, τσιγάρα, τασάκι και καθισμένη στην πανάκριβη μπερζέρα που αγοράσαμε πέρυσι άρχισα να σκέφτομαι, να γράφω και να σβήνω (χρειάστηκε κάποια στιγμή ενδιάμεσα να σηκωθώ, για να προσθέσω και ένα  blanco στην παρέα ).

Μετά από αρκετές ώρες, το αποτέλεσμα της εργασίας μου ήταν περίπου αυτό :

ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ :

Κοινόχρηστα, ασφάλειες ζωής, πυρός, επενδύσεων, αυτοκινήτων, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, κινητές τηλεφωνίες, δόσεις δανείων σπιτιού, αυτοκινήτου, καταναλωτικού, διακοπών, δόσεις για σεντόνια, πιστωτικές κάρτες, μηνιαία κάρτα συγκοινωνιών, χαρτζηλίκια παιδιών και θυρωρού, δίδακτρα Αγγλικών, Γερμανικών, ποδόσφαιρου, μπαλέτου, πιάνου, ενοίκιο γκαράζ αυτοκινήτων και πάρκινγκ τροχόσπιτου, καθαρίστρια, τέλη κυκλοφορίας, συνδρομές δορυφορικών καναλιών, εκπαιδευτικών περιοδικών, δόσεις εγκυκλοπαίδειας, σύνδεση στο Internet, καθαρισμός και φύλαξη χαλιών, πεντικιουρίστα, κομμωτήριο, εισιτήριο διαρκείας για το γήπεδο, μηνιαία κάρτα για τον παιδότοπο

[ φυσικά  μετά  έφτιαξα υποκατηγορίες ( εβδομαδιαίες, μηνιαίες, τριμηνιαίες, εξαμηνιαίες κι ετήσιες πληρωμές ) με τα ακριβή ποσά και τις ημερομηνίες εξώφλησης, αλλά δεν τ’αντιγράφω εδώ για να μην πιάσουν πολύ χώρο και βγει μεγάλο το βιβλίο, κοστολογηθεί ακριβά και δεν το αγοράσετε ΄ γιατί μετά πώς στο διάολο θα μπορέσω να τα πληρώσω όλ’ αυτά, εεε ; ]

ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΠΡΙΝ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ, ΛΗΞΟΥΝ Ή ΧΑΛΑΣΟΥΝ :

Μπέικον.

Οδοντόκρεμα, οδοντικό νήμα,οδοντόβουρτσες κάθε 3 μήνες.

Σαμπουάν εναντίον της τριχόπτωσης, για βαμμένα μαλλιά και για καθημερινό λούσιμο. Μαλακτική κρέμα. Σαμπουάν θεραπείας για ψείρες. Τσατσάρα για ψείρες και μια «πιρούνα»

Αφρόλουτρο για δυναμικούς άντρες, για αιθέριες υπάρξεις, για πολύ βρώμικα παιδιά. Σφουγγάρι φράουλα για τον Πέτρο, καρπούζι για την Παυλίνα. Αρωματικά άλατα και αλοιφή για κάλους.

Σαπούνι με χαμηλό ΡΗ , κρέμα χεριών, ενυδατική ημέρας, αντιρυτιδική νύχτας, γαλάκτωμα και λοσιόν καθαρισμού, μάσκα αργίλου και πήλινγκ με αμύγδαλα. Ξεβαφτικό ματιών και κρέμα για την ευαίσθητη περιοχή κάτω από τα μάτια και το λαιμό.

Μπέικον.

Μακαρόνια χοντρά για παστίτσιο, λεπτά για σπαγγέτι, πένες για σουφλέ και κανελόνια. Χυλοπίτες, κριθαράκι και λαπά για τις διάρροιες.

Φακές, φασόλια και ρεβίθια -για ατέλειωτες ώρες καυγά με τα παιδιά.

Μαργαρίνη, ελαιόλαδο και φυτικό λίπος -για κάνα μπατόν σαλέ.

Αλάτι, πιπέρι άσπρο, μαύρο και καγιέν, ρίγανη, κόλιανδρο, μέντα, δυόσμο, εστραγκόν, κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο, δάφνη, θυμάρι, δενδρολίβανο, all spice, κύμινο, κάρρυ, πάπρικα.

Γάλα φρέσκο, εβαπορέ, σκόνη, σοκολατούχο και σε μεριδούλες.

Μπισκοτογκοφρέττες και συναφή μπινελίκια με εναλλαγές για να μην τα βαριούνται κι αναγκάζομαι να τα τρίβω και να τα κάνω σοκολατάκια στη γιορτή του Γιάννη.

Μπύρες πράσινες, κόκκινες και άσπρες. Το ίδιο και κρασιά – εκτός από πράσινα. Χυμό Ρωσίας (ή αλλιώς βότκα) και χυμό Σκωτίας (ή αλλιώς ουίσκι)  για το Γιάννη και τα ρεμάλια που μαζεύει σπίτι. Mαρτίνι και μοδάτα cherry για τις κλασσάτες φιλενάδες μου. Χυμούς από ταινίες του Disney για τους φίλους των παιδιών και από τους φτηνούς χωρίς ζάχαρη – που είναι και οι καλύτεροι – για όταν είμαστε μόνοι μας. Αναψυκτικά και μεταλλικό νερό.

Καθαριστικά για τα πατώματα, τα τζάμια, τα μπάνια, τα πιάτα, τα έπιπλα, το φούρνο, με τα ασορτί σφουγγαράκια και πανάκια

Αρωματικά χώρου και σακούλες για την ηλεκτρική σκούπα.

Δυο τρία είδη αλλαντικών, τυρί για τοστ, για τρίψιμο, για ορεκτικό και για επιδόρπιο.

Μπέικον.

Τοματοπελτέ, μανιτάρια, κόκκινα φασόλια, τόνο και ότι τέλος πάντων υπάρχει σε κονσέρβα. Κομπόστες επίσης.

Σφολιάτα κουρού για πίτες και φύλλα κρούστας για μπουγάτσες κι αρνάκια τυλιχτά.

Λαδόκολλες, αλουμινόχαρτα και σακουλάκια.

Χαρτιά κουζίνας, τουαλέτας, χαρτομάντιλα, χαρτοπετσέτες, χαρτοβάμβακα. Μπαμπάκι. Σερβιέτες για κάθε μέρα, λεπτές για στρινγκ και τις τεράστιες για τη νύχτα. Το καλοκαίρι και ταμπόν.

Κλωστές, βελόνες, παραμάνες. Μπαλώματα για τα παντελόνια.

Καφέ ελληνικό, τούρκικο, γαλλικό και ιταλικό. Τσάγια, όλα τα χρώματα. Χαμομήλι και λουίζα για τους πονοκεφάλους μου. Ταραξάκο, δενδρολίβανο, δυόσμο, δίκταμο και ό,τι άλλο βρίσκεται σε βότανο.

Σκόρδα, κρεμμύδια, μαϊντανό, σέλινο, άνηθο.

Πράσινα, κόκκινα και πορτοκαλί λαχανικά. Ποικιλία φρούτων εποχής.

Πολύ μικρές, μικρές, μεσαίες και μεγάλες μπαταρίες.

Κέτσαπ, μαγιονέζα, μουστάρδα απαλή και με κόκκους. Tabasco. Ρύζι μακρύκοκκο, αναποφλοίωτο και αρωματικό.

Ξυραφάκια, after shave και αποσμητικά. Απορρυπαντικά.

Μπέικον.

Χανζαπλάστ, καθαρό κι ακάθαρτο οινόπνευμα, οξυζενέ, ασετόν, Betadine, δυο τρία αντιβιοτικά, αντιπυρετικά κι αντιεμετικά. Κορτιζόνη για το άσθμα. Υπόθετα. Υγρό για γαργάρες.

Αντηλιακές κρέμες με διάφορους δείκτες προστασίας, αλοιφή για εγκαύματα, για κάλους, για τσιμπήματα και δαγκωματιές. Θερμόμετρο. Πιεσόμετρο.

Προφυλακτικά με πολυυύ μακρινή ημερομηνία λήξης.

Άγραφα cd μουσικής

Σκιές ματιών, μάσκαρα, eye liner, make up, κραγιόν.

Στυλό, μολύβια, γόμες, ξύστρες, μπλοκ ζωγραφικής και ακουαρέλας, χάρακες, blanco, αναπτήρες, μικρά σπίρτα για το γκαζάκι και μεγάλα για το τζάκι. Ανταλλακτικό για το γκαζάκι.

Λάμπες κεράκια, βιδωτές και φθορίου.

Ζάχαρη άσπρη, άχνη, ξανθή και σε μερίδες. Αλεύρια. Κορν φλάουρ. Σιμιγδάλι.

Αυγά. Ξεβουλωτικά για αποχετεύσεις. Κρέμα ημέρας. Ζάρια . Καλσόν.

Εφημερίδες, τα περιοδικά του καθένα, τσιγάρα , ψωμί.

Και μπέικον.

ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΕΠΙΣΗΣ:

• να τηλεφωνήσω στις ονομαστικές γιορτές, τα γενέθλια, τις επετείους των συγγενών, των φίλων, των συναδέρφων και των συνεργατών εμένα και του Γιάννη, καθώς και να θυμίζω στα παιδιά να κάνουν το ίδιο για τους φίλους τους.

( ακολούθησε αναλυτική κατάσταση )

• να αγοράσω έγκαιρα τα δώρα για τα πάρτι, τις συγκεντρώσεις, τους γάμους, τα βαφτίσια και τις γιορτές όπου είμαστε καλεσμένοι.
• να κλείσω τα ιατρικά μας ραντεβού για εξετάσεις, δόντια, μάτια, ψυχοθεραπείες, κολπίτιδες, αυτιά κλπ.
• να μάθω επιτέλους απ’έξω το εβδομαδιαίο πρόγραμμα του καθένα τους ώστε να πάψω να πηγαίνω τον Πέτρο στο μπαλέτο και την Παυλίνα στο ποδόσφαιρο, την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να ‘μαι στην πλατεία για να περάσει ένας συνάδερφος του Γιάννη να μου αφήσει ένα φάκελο και ένα USB τα οποία πρέπει να πάω να παραδώσω σ’έναν πελάτη του που έχει μαγαζί δίπλα από το σούπερ μάρκετ, όπου θα κάνω μια στάση πριν γυρίσουμε σπίτι.
• να στέλνω τακτικά τα κοστούμια του Γιάννη στο καθαριστήριο, γιατί στο τέλος θα φύγει για το μαγαζί με καμιά φούστα μου.
• να ελέγχω τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών, μπας και ξεχάσω κάποιο εμβόλιο και μετά τρέχουμε.
• να τηλεφωνώ στους γονείς και τα πεθερικά μου για να ρωτήσω τι κάνουν, άσχετα με το αν δεν έχω καμιά διάθεση να το μάθω.
• να βρίσκομαι που και που με τις φίλες μου, αλλά να μη συμπίπτει αυτό με τις μέρες ή ώρες που ο Γιάννης θέλει να κάνει το ίδιο με τους φίλους του.
• να ψάξω να βρω μέρη φθηνά και ωραία για τις οικογενειακές διακοπές του Πάσχα και του καλοκαιριού, να βρω δωμάτιο και να το κλείσω, αφού σιγουρευτώ ότι ο Γιάννης θα μπορεί να κλείσει τότε το μαγαζί κι εγώ να πάρω ταυτόχρονα άδεια.
• να δώσω τα φιλμ για εμφάνιση
• να πάω για καθαρισμό
• να κάνω μήνυση κατ’αγνώστου, για να ανακαλύψω επιτέλους ποιος αργόσχολος μου στέλνει ηλίθια μηνύματα στο κινητό
• να πάω στη Συνέλευση Γονέων του σχολείου για να ψηφίσω τη μαμά του κολλητού της κόρης μου για το Σύλλογο
• να πεταχτώ στο ΙΚΑ για να ανανεώσω το βιβλιάριό μου και στην τράπεζα για να πάρω τα σηματάκια για τα αυτοκίνητά μας.

• να πλύνω επιτέλους τις κουρτίνες και τα καλύμματα του σαλονιού

• να αγοράσω γύψο σε σκόνη για το χόμπι του Γιάννη και τρόμπα  για τη μπάλα του Πέτρου.
• να πηγαίνω τα παιδιά κάθε 2 μήνες για κούρεμα, για να μπορούν να βλέπουν και κάθε 6 μήνες για ξεβούλωμα αυτιών, για να ακούν.
• να κανονίσω πότε θα γίνουν τα πάρτι των παιδιών, το δικό μας και να μάθω πότε έχουν έκπτωση με κάρτα κάποια καλά εστιατόρια για να κάνουμε 5-6 τραπέζια σε διάφορους που είτε τους έχουμε υποχρέωση είτε θέλουμε να τους υποχρεώσουμε.

ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΓΙΑ :

τις εξελίξεις στη ζωή των συνεργατών και πελατών του Γιάννη – έστω και μέσες άκρες – , ώστε να κάνω με φυσικό τρόπο τις δημόσιες σχέσεις του (αυτό είναι εύκολο, γιατί έτσι κάνω κι εγώ τις δικές μου )

τις εξελίξεις στην πολιτική

τα  καλλιτεχνικά,

τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους,

τις νέες τάσεις στη μόδα και το μακιγιάζ,

τα νέα εκπαιδευτικά ή αποβλακωτικά παιδικά παιχνίδια,

τα νέα τηλεοπτικά προγράμματα,

τα κουτσομπολιά της γειτονιάς,

τις νέες δίαιτες αδυνατίσματος και

τις νέες τάσεις στην μαγειρική,

τις ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης που προανέφερα,

τα καταστήματα με τις μεγαλύτερες  προσφορές,

τα καταστήματα με τους περισσότερους πορτοφολάδες,

τις αλλαγές στα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών,

τις αυξήσεις στα πρόστιμα για παράνομο παρκάρισμα και υπερβολική ταχύτητα,

το ποιόν των φίλων των παιδιών και των οικογενειών τους, αλλά και των καινούργιων ενοικιαστών στην πολυκατοικία,

την πρόοδο των παιδιών στα σχολεία, τα φροντιστήρια και τις δραστηριότητές τους,

τις εξελίξεις στο χώρο της δουλειάς μου,

Και ΚΥΡΙΩΣ να θυμηθώ να μην ξεχάσω να μάθω πάση θυσία ποιος κλάδος απεργεί κάθε μέρα, ώστε να ρυθμίζω ανάλογα τις δουλειές μου και ιδιαίτερα ποιες είναι οι μια δυο μέρες κάθε μήνα που τα σχολεία δε λειτουργούν λόγω σεμιναρίων, συνελεύσεων ή εκλογών των δασκάλων ..

……………………………………………………………………………

Κόντευε να ξημερώσει όταν τέλειωσα την ανάγνωση όσων είχα σημειώσει . Ήμουν σίγουρη ότι ξέχασα πολλά ακόμα να γράψω -να θυμηθώ να τα συμπληρώσω όταν τα θυμηθώ. Στο μεταξύ είχα πιει όλο το μπουκάλι το κρασί, είχα καπνίσει ασύστολα, το ένα χαρτί έγιναν γίνει είκοσι και στο τέλος πήρα ένα ντοσιέ, έκανα τρύπες στα χαρτιά και τα τοποθέτησα με τάξη μέσα, ώστε να είναι εύχρηστα ανά πάσα στιγμή.

Θυμάμαι ότι εκείνη τη νύχτα έκαψα το φαΐ, αλλά δεν έφτιαξα άλλο και ότι δεν άπλωσα τα ρούχα, με σοβαρό κίνδυνο να μουχλιάσουν στο πλυντήριο.

Βγήκα στη βεράντα και πήρα βαθιές αναπνοές. Έπειτα φόρεσα την καλύτερη νυχτικιά μου, χτένισα για ώρα πολλή τα μαλλιά μου, πήρα μια κουβέρτα, έβαλα για πολλοστή φορά το αγαπημένο μου cd να παίζει και ξάπλωσα στον καναπέ .

Θυμάμαι επίσης ότι εκείνη τη νύχτα ονειρεύτηκα πάλι ότι ήμουν η Χάιντι, μόνο που αυτή τη φορά δεν κυνηγούσα κανέναν. Όλοι κυνηγούσαν εμένα. Αλλά εγώ έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα και σκαρφάλωνα τη μια πλαγιά πίσω απ’ την άλλη, ώσπου έφτασα στην κορυφή του βουνού, κοίταξα γύρω μου κι άρχισα να φωνάζω  :

« να θυμηθώ να μην ξεχάσω πως είμαι η Χάιντι, είμαι η Χάιντι, είμαι η Χάιντι, η Χάααααιντιιιιιιιιιι »