ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΜΙΑΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ

Άσε με μόνο να σε κοιτώ να μου μιλάς

κι ας μην ακούω τα φωνήεντα και σύμφωνά σου

Μου αρκεί που ο κυματισμός της φωνής  

αγγίζει και σπάει τον μέσα μου βράχο

με ρωγμές και σπηλιές

κατοικημένες από απώλειες

σμιλευμένες με σιωπές γρανίτη.

Λέξη τη λέξη το βλέμμα σου ,

λίκνισμα χορταριού,

περιφέρεται  στο  γύρω σου

-μέθη από φούλι αιγυπτιακό-

συναντά κι αγγίζει ανεπαίσθητα

το οπάλινο μέσα μου

Ροδαλό φως το βλέμμα σου

Ανατολή

μετά από -πόσες;-

νύχτες ασέληνες.

Οι λέξεις σου

βλέφαρα εφήβων

ισορροπούν

στο ξεφτισμένο σχοινί του εγώ μου

Και πιάνομαι από τον μίτο

ενός αστεροειδούς που επιχειρεί

βουτιά σε άγνωστο γαλαξία

με την ταχύτητα και την

υπόσχεση μιας αστραπής.

 (ανέκδοτο)