Η ώρα της νύχτας

Ευτυχία, μοναξιά, δόξα

αυτά θα ΄θελες  απ΄ τη ζωή

μα η μοναξιά

 την ευτυχία καταβρόχθισε

κι η δόξα

θα’ ρθει μετά τον θάνατο,

σαν την πόρνη

που περιμένει την  ώρα της νύχτας.                                                  

Ψαλμός                                                                                      

Ω, βροχεροί μου χειμώνες                                                                       

 υγρασία των αρχαίων μου δρόμων                                                                           

κι εσείς, εκκλησιές που στάζετε 

κοιμητήρια μες στα σύννεφα 

μόνο το βράδυ μια φλόγα   

του ανοιχτού ουρανού, ανάβει

το ματωμένο τούβλο των ερειπίων

μοναχικό στα σβησμένα λιβάδια. 

Ζωή μου κι εσύ αναμένεις 

στα σιωπηρά σου χρώματα 

τον ψαλμό της βραδινής ώρας.

 Σωματίδια από μένα

Σωματίδια από μένα,       

της ανθρώπινής μου ουσίας 

είναι εκείνα που χάνω στη σελίδα 

Σωματίδια στα οποία καταρρέει 

λίγο λίγο

η ύπαρξη.

Ο Τζόρτζιο Βιγκόλο ( Ρώμη 1894- 1983) είναι Ιταλός ποιητής.