Φίλος των στίχων πάντοτε, μα και οδηγημένος
Απ’ τον θεό της ποίησης, την περσινή χρονιά,
Έγραψα μιαν επιστολή στον άτεγκτο Μπουαλώ…
Σε σένα γράφω σήμερα, ηδονιστή Οράτιε,
Σε σένα που λεπτότητα και χάρη αποπνέεις∙
Και που εύκολος στους στίχους σου κι ευχάριστος στο λόγο,
Τραγούδησες για έρωτες, κρασιά, γλυκές ανέσεις∙
Και που ακόμα γνώρισες τόσο καλά εκείνη,
Την πάντα αξιαγάπητη ανθρώπινη σοφία,
Όσο ποτέ δεν μπόρεσε καλά να τη γνωρίσει
Ο άτεγκτος επικριτής τού ποιητή Κινό.*
*
Αυτός ο κόσμος, ποιητή, είν’ πίνακας που αλλάζει
Και είναι πότε ευχάριστος και πότε θλιβερός,
Μ’ ακόμα είν’ αιώνιος και πάντοτε καινούργιος.
Η Ρώμη η παντοδύναμη τέλειωσε μ’ Αυγουστύλο
Και της Σφενδόνης τα δεινά με βούλα παπική.
Όλα περνούν και χάνονται και τίποτα δε μένει,
Εκτός από τη δόξα σου κι , Οράτιε , τ’ όνομά σου.
*
Έτσι καλότυχοι οι γιοι τ’ Απόλλωνα είν’ πάντα.
Σε κάθε χώρα κι εποχή τους στίχους σου διαβάζουν.
Αλίμονο! δε θα ‘χω εγώ ποτέ τέτοιο προνόμιο.
Η γλώσσα μας η άχαρη κι αλύγιστη όπως είναι
Μπορεί, έχει τη δύναμη τα έθνη να υποτάξει;
Λάμψη και τέρψη έχουμε, μα κι ακριβολογία.
Αυτά μας εξισώνουνε μ’ Ελλάδα κι Ιταλία;
Σχόλιο:
Δεν είναι βέβαια πρώτος ο Βολταίρος που έγραψε έμμετρες επιστολές∙ είναι και άλλοι πριν απ’ αυτόν, όπως ο Μπουαλώ για παράδειγμα. Ο Βολταίρος είναι όμως ο πρώτος που έγραψε έμμετρες επιστολές σε πνευματικούς ανθρώπους άλλων εποχών, όπως εδώ στον Λατίνο ποιητή Οράτιο.
* Εννοεί τον Μπουαλώ, ο οποίος είχε επικρίνει την ποίηση του Κινό.