Ειλικρίμα

Σε κάποια προαύλια περιπλανιέται κάποιος χτυπάει τις πόρτες των τάξεων όταν τα παιδιά δεν έχουν πάει ακόμη για μάθημα

Είναι έξι το πρωί

και το σκουπιδιάρικο καθαρίζει τα χθεσινά που μοιάζουν κουρασμένα και κατουρημενα και η υγρασία τα συντρίβει

όπως συντρίβει και εμάς

Φεύγει βιαστικά και είναι πολύ προσεκτικός, δεν κάνει καν να δει τα πράσινα χειροκροτήματα

κανείς δεν πρέπει να τον δει.

Δεν έπρεπε να δουν ότι ψάχνει για παρέα

Ότι ψάχνει για κάτι που να του έδινε ενέργεια

Αναμνήσεις και πρόσκαιρη χαρά

Φεύγει πολύ νωρίς από το σπίτι το πρωί

πριν ξυπνήσει η υπόλοιπη οικογένεια

και μάθουν τη φρίκη

του να μην υπάρχει γυρισμός μετά τις πράξεις σου

Φροντίζει να έχει γυρίσει μέχρι που θα ξυπνήσουν τα παιδιά

Για να τους παραπλανήσει

Να μην καταλάβουν ότι κάποιος έλειπε.

Κάτι έλειπε

Έλιωσε

Σαν πέτρινη μουσούδα που πλέον δεν την χαϊδεύει κανείς

 Στο παράλληλο σύμπαν

Στο παράλληλο σύμπαν όταν περνάω τον δρόμο απέναντι είσαι εκεί για να με αποχαιρετίσεις. Στο παράλληλο σύμπαν ο καθένας μας είχε πολλές ευκαιρίες για επανόρθωση και αυτή τη φορά ο άλλος θα έδινε μια ευκαιρία ειλικρινά.

Στο παράλληλο σύμπαν η γατούλα μου δεν είχε γλιστρήσει από τη σκεπή του σπιτιού μετά τα χιόνια και την είχα πάρει μαζί μου στη Θεσσαλονίκη. Στο παράλληλο σύμπαν δεν θα με πείραζε τόσο πολύ η αποτυχία αλλά το να μην αναγνωριζόμουν. Και αυτό θα είχε φυσικά αντίκτυπο στο πώς θα έβλεπες την ιστορία μας. Στο παράλληλο σύμπαν κάθε πληγή του παρελθόντος μόνο θετικά θα επιδρούσε επάνω μου και επάνω σου. Στο παράλληλο σύμπαν δεν θα είχα πάει ποτέ υπερατλαντικά ταξίδια και θα έμενα εδώ. Θα σου έλεγα να νοικιάζαμε ένα διαμέρισμα στις εργατικές κατοικίες κοντά στην παλιά εθνική οδό για να μου θυμίζει τις στιγμές που σε άφηνα στο αμάξι σου και εγώ γυρνούσα στο δικό μου. Στο παράλληλο σύμπαν οι System of a Down θα ξαναέρχονταν στην Ελλάδα και θα έπαιζαν στην πλατεία Πρωτομαγιάς. Ο ουρανός θα είχε κόκκινα και μπλε φώτα  και η συναυλία θα γινόταν το τελευταίο Σάββατο του Απριλίου. Θα πηγαίναμε μαζί και εγώ δεν θα αγχωνόμουν για το παρκάρισμα. Κάθε φορά που θα άλλαζα ταχύτητα θα προσπαθούσα να ακουμπήσω για λίγο τον καρπό σου έτσι όπως θα έπεφτε πάνω του το φως από τις λάμπες των δρόμων. Στο παράλληλο σύμπαν δεν θα έγραφα μόνο όταν μπλεκόμουν συναισθηματικά σε κάποια ιστορία που ήμουν σίγουρος ότι θα τελειώσει άσχημα και θα αρχίσει δύσκολα και μπερδεμένα.

Αλλά κάθε φορά που ένας ζωγράφος ξεσκονίζει τις παλέτες του σε ένα ρετιρέ στη Νεάπολη εγώ θα το συναισθανόμουν τηλεπαθητικά και θα έγραφα. Εάν υπήρχε παράλληλο σύμπαν η ιστορία μας δεν θα ήταν ιστορία αλλά ένα αφήγημα.