Ταΐζει τον γάτο

Μπήκαμε στο καθιστικό των συναισθημάτων

Υπερφυσικά του ωραίου

Διαλύεται ήδη η όψη του καιρού

Φτιάχνουμε μαγικά διπλής σημασίας

Σε παιχνίδι φιλικό

Είδα την ουρά του να αιωρείται με χάρη

Ίχνη χαράς στο τρίχωμα

Με τη θαυματουργή του όσφρηση

Κλαψουρίζει σαν βροχή μες την αγάπη

Ξέρει πολλά

Το ξημέρωμα μαύρος ο Βίκτωρ

Κρύβεται πίσω από τον μαύρο υπολογιστή

Τις νύχτες λαμπυρίζουν τα μάτια του

Σαν κεχριμπάρι

Καλπάζουν τα πόδια του αόρατα

Χάνεται μες το σκοτάδι

Όπως αεράκι με χάρισμα

Να φέρει πίσω

Μια παράξενη αειφορία

Τι ωραία να πίνουμε τσάι

Μαζί με τον Βίκτορα κάθε απόγευμα

Βόρεια του μεσημεριού

Εκεί που ξετυλίγεται η νεότητα του χρόνου

Και η άλλη πλευρά του εαυτού μας

Έξω

Από όσα κρύβει μέσα της

Η μέρα