ΠΡΟΣΤΙΜΟ

 Απ’ τ’ αξημέρωτα στο Δημαρχείο για δουλειές

Χωρίς καφέ και τσιγάρο

Όπως τότε που έδωσα μάθημα και μετά έτρεξα για υπέρηχο

Και τότε χωρίς καφέ και τσιγάρο

Όμως είχα γράψει τέλεια και η υγεία μου ήταν άριστη

Τζάμπα το άγχος

Τόσο άγχος

Επιστρέφω με τα πόδια

Σχεδόν χαλαρά, δεν τρέχω

Χωρίς καφέ και τσιγάρο βαδίζω και παραμιλώ

Κάτω απ’ τη μάσκα

Με δισταγμό αγναντεύω τη θάλασσα

Ο ήλιος είναι στο πόστο του

Με ευσυνειδησία, ανθρωπιά και επαγγελματισμό

Θα δουλέψει πάνω από οκτάωρο αγόγγυστα, μ’ αρέσει αυτό!

Φυσάει δροσερός αέρας

Ω! Θεέ μου! Νομίζω πως είμαι στη Χίο

Όπως κάθε φωτεινή μέρα

Η μόνη βεβαίωση μετακίνησης που χρειάζομαι είναι ότι σ’ αγαπώ

Μα δεν την έχω μαζί μου

Έφυγα βιαστικά

Ελπίζω να μη με ελέγξουν γι’ αυτό

Θα τους δείξω τα βουρκωμένα μάτια μου

“Δεν φταίει ο αέρας”, θα τους πω

“Τον σκέφτομαι κι ας μη το ομολογώ

Δεν ήταν γραφτό, αλλού κισμέτ, λένε στο χωριό”

“Μας τα μπερδεύεις”, θα πουν οι ελεγκτές

“Βεβαίωση δεν έχεις, ας μείνουμε σ’ αυτό”

“Έχετε δίκιο, τι οφείλω παρακαλώ;”