Απουσίες

Κάποιες φορές μου λείπουνε οι άνθρωποι

Οι δικοί μου

Χτες παραδείγματος χάριν

Χτες το πρωί στο παλιό «Ερμείον»

Κοντοστάθηκαν οι μνήμες

Η μαμά, η θεία κι εγώ μαζί τους

Πολύ μικρή

Πολύ μικρή

Με παίρνανε στην αγορά

Πάλι για δώρο γάμου;

Όχι πάλι!

Πάλι

Κάποιο σερβίτσιο συνήθως

Χάζευα τα χρώματα, τα σχέδια

Δεν ήξερα από ποιότητες και πορσελάνες

Πολύ μικρή

Πολύ μικρή

Σε λίγα λεπτά είχα γυρίσει όλο το μαγαζί

Τον όροφο μάλλον

Ναι, είχε ορόφους

3-4-5 δεν θυμάμαι

Ήθελα να φύγουμε

Εκείνες με τις ώρες μέχρι να αποφασίσουν

Βαριόμουν

Τότε

Χτες το πρωί στο παλιό «Ερμείον»

Κι ενώ πήγαινα στον Μιχάλη

Κοντοστάθηκαν οι μνήμες

Πόσα κλειστά καταστήματα γύρω τριγύρω!

Φωνές λιγοστές σαν μαλάκια

Ασπόνδυλα ακούγονται

Μου λείπουν οι παλιές φωνές

Τα αλλοτινά μυαλά

Τα πρόσωπα των δικών μου

 -«Ελάτε να πάμε στο Ερμείον!»-

Να πω στη θεία και στη μαμά

Και ας μην υπάρχει το δικό μας «Ερμείον»

Κι ας μην ψωνίσουμε για γάμο

Κι ας είστε τόσο μακριά

Και ας είναι τόσο μακριά