ΠΟΛΕΜΟΣ

Κρατάμε την ανάσα μας

Με μάσκες και με δόντια

Αφουγκραζόμαστε την ησυχία

Περιμένουμε οδηγίες

Δεν ξέρω από ποιον

Εμείς περιμένουμε πάντως

Όταν δούμε τις φωτιές, θα τρέξουμε κατά πάνω τους

Ίσως κρυφτούμε στα ανύπαρκτα καταφύγια

«Κάπου θα έχει, δεν μπορεί»

Επιμένω να σου λέω ξανά και ξανά

Σαν δίσκος που κόλλησε η βελόνα στο πικάπ

«Να ψάξουμε, ρε παιδί μου!»

Με τα πολλά σ’ ακούω να αναστενάζεις

«Προλαβαίνουμε λες;»

Το βλέμμα σου τρέχει στα λιβάδια που αγαπηθήκαμε

«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο»

– Ποιον τοίχο; Τι ζωγραφίζουν;

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία»

– Ποιος δρόμος; Τι ιστορία;

«Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί»

– Μα τι λες; Τι είναι αυτά που θυμάσαι;

Για δες!

Φωτιά!

Όπως στο όνειρο που είδαμε μαζί

Φωτιά έξω απ’ την εκκλησία στο κέντρο

Στο όνειρο πηδούσαμε πάνω απ’ τις φωτιές

Αυτό το θυμάσαι;

Πώς το είδαμε μαζί το ίδιο πράγμα;

Τρέξε! Έλα!

Δεν ξέρω τι είναι όνειρο και τι αλήθεια.