Συνεπέστατη στο ραντεβού.

Τσακίζει μίσχους λουλουδιών

με τις κομψές της γόβες.

Στο πέρασμά της

αμυγδαλιές χαιρετούν με γαντοφορεμένα δάχτυλα

πουλιά πέφτουν απ’ την φωλιά

μαλλιαρές μικρές βόμβες

ανατινάζονται στο έδαφος

χαμόγελα φρούτα

με βαμμένο περίγραμμα

γέρνουν επικίνδυνα στα δέντρα.

Η φετινή Άνοιξη

απόλυτα αξιοπρεπής.

Δεν σπαράζει,

δεν έχει λέπια, ούτε βράγχια,

κανείς δεν την μπερδεύει με πυρκαγιά.

Δεν έχει πασαλείψει το κορμί με μούρα.

Δεν έχει στα χείλη 

μαύρα φιλιά σταφίδες κολλημένα

Η γη χορτασμένη ξερογλείφεται

οι νεκροί ήταν το κυρίως γεύμα.

Το κοιμητήριο κατάπιε τις ταφόπλακες.

Ναι, απόλυτα αξιοπρεπής φέτος η Άνοιξη.

Χωρίς Ιούδες, γράμματα αποχαιρετισμού

σκοινί κρεμασμένο στο κενό

και χορτάρι, πράσινη μούχλα στο τυρί.

Άραγε όσο περνούν τα χρόνια

πόσο πιο λίγο κάθε Άνοιξη

θα ανοίγεται;