Η Μετάξω, ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου αυτού, είναι μία γυναίκα ασυμβίβαστη, ανυπότακτη, αισθησιακή, ανεξάρτητη, αντισυμβατική. Τολμάει να χαίρεται τον έρωτα και να απολαμβάνει την ηδονή. Να κινείται έξω από τον κοινωνικό ρόλο της παρθένας κόρης, της υποτακτικής συζύγου, της γυναίκας- παθητικό έρμαιο στην αντρική βία και εξουσία.  Η Μετάξω σπάει τα πήλινα πόδια-καλούπια και κάθε στερεότυπο, κάθε συμβατικό κανόνα. Αψηφά την πατριαρχική και συντηρητική κοινωνία της εποχής της και του περιβάλλοντός της και τολμά να σκέφτεται ελεύθερα και να δρα πέρα από κάθε ηθική δέσμευση. Και βέβαια πληρώνει το τίμημα γιατί οι άνθρωποι φοβούνται το ανοίκειο και το διαφορετικό. Βαφτίζουν τρέλα κάθε συμπεριφορά που αποκλείει από τον κανονικό και ισοπεδωτικό μέσο όρο.

Πάντα στην ιστορία οι άνθρωποι που έρχονταν αντιμέτωποι με τις συμβάσεις και συγκρούονταν με την υποκριτική ηθική αυτών που ήταν περιχαρακωμένοι στα τετράγωνα πρέπει τους, περιθωριοποιούνταν και αυτό συνέβη άλλωστε από την πρώτη στιγμή που δύο άνθρωποι σε έναν Κήπο τόλμησαν να παραβούν έναν κανόνα και εκδιώχθηκαν από την ομαλότητα και τη ληθαργική γαλήνη της υπακοής.

Η τόλμη της Μετάξως να είναι ο εαυτός της, να ορίζει η ίδια τη ψυχή και το κορμί της, να διαφεντεύει περήφανα την ίδια τη ζωή της θα πρέπει να συντριβεί. Η συντηρητική κοινωνία θα προσπαθήσει να πετσοκόψει τα φτερά της και να την ισοπεδώσει. Η Μετάξω θα γίνει θύμα κακοποίησης, θα κλειστεί στο φρενοκομείο, στη φυλακή και τελικά θα απομονωθεί στο ίδιο της το νησί, όπου θα την κυνηγήσουν και θα την διαπομπεύσουν. Ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα της συμπαρασταθούν.

Ένα πολύ γλαφυρό μυθιστόρημα άριστα δομημένο και απόλυτα τεκμηριωμένο που ζωντανεύει με αξιοσημείωτη συνέπεια τόσο την εποχή στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία όσο και τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων και διαφορετικών κόσμων μέσα στους οποίους κινούνται οι χαρακτήρες. Γιατί αν ο ρόλος του συγγραφέα είναι να επανασυστήνει και να πλάθει τη δική του πραγματικότητα, η Κουτρουμπάκη ανταποκρίνεται απόλυτα. Στο βιβλίο αυτό ξεδιπλώνονται και αναδημιουργούνται πολυάριθμοι κόσμοι  που δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται ο μύθος. Μέσα σε αυτούς εκτυλίσσονται και άλλες δευτερεύουσες ιστορίες με χαρακτήρες ανθρώπους θαρραλέους που δίνουν ακόμα και τη ζωή τους για την ιδεολογία τους και που συντρίβονται στην πάλη με την όποια εξουσία.

Η ντοπιολαλιά που χαρακτηρίζει τους διαλόγους αλλά και ολόκληρα εδάφια του βιβλίου είναι τόσο πειστική που πραγματικά ο αναγνώστης «ακούει» τους χαρακτήρες να συνομιλούν.

Η συγγραφέας κατέχει όλες τις τεχνικές αφήγησης, όλα τα μικρά και μεγάλα κόλπα της συγγραφής, έχει διαβάσει και μελετήσει πολύ και έτσι μπορεί να αποδώσει τις μικρές λεπτομέρειες που σκιαγραφούν την ατμόσφαιρα και κάνουν αληθοφανή τη διήγηση. Όμως το μεγαλύτερο ατού του μυθιστορήματος αυτού είναι η ίδια η Μετάξω, γύρω από την οποία περιστρέφεται όλο το μυθιστόρημα. Η πληθωρική της παρουσία είναι τόσο έντονη ώστε σκίζει τις σελίδες του βιβλίου και ξεπροβάλλει ολόκληρη μπροστά μας με τα πάθη και τις αδυναμίες της και αποκτά πραγματική υπόσταση. Ο αναγνώστης συμπάσχει και ταυτίζεται γιατί η αλήθεια αυτής της γυναίκας διαπερνά τον χρόνο και τον τόπο και γίνεται πανανθρώπινη, γίνεται η ιστορία του γυναικείου φύλου, κάθε γυναίκας που αντιμετωπίζει τον εχθρικό περίγυρο που πάει να την ευνουχίσει και να την ισοπεδώσει.

Η Μετάξω ισορροπεί ανάμεσα στη τρέλα και στη λογική όμως ακόμα και στις πιο άγριες και αποτρόπαιες συνθήκες καταφέρνει να κρατήσει ανέπαφα τα αποθέματα αγάπης και τρυφερότητας που έχει μέσα της και να σχετιστεί με άλλα ανθρώπινα πλάσματα. Και ίσως αυτό να είναι και το βαθύτερο νόημα αυτού του βιβλίου.

«Η φυλακή, η σιχαμάρα και η μοναξιά πολλές φορές σε κάνουν αναίσθητο ερημίτη. Σε κάνουν να βγάζεις του κυνόδοντες, έτοιμος να δαγκάσεις όποιο σβέρκο δεις μπροστά σου. Άλλες φορές σε κάνουν κι άνθρωπο. Ίσως τα μυστικά της ζωής στους περισσότερους ανθρώπους να είναι κοινά, απλώς να τα αποστηθίζουν διαφορετικά. Κι αν τύχει να βρεθούν στο σύθαμπο και στην καταχνιά, αυτοί που τα ταξίδια τους τα περισσότερα ήταν ναυαγισμένα, ξεπατώνουν τους φράχτες της ζωής τους και του έχει τους και τα μοιράζονται απλόχερα με τον διπλανό τους» (σελ.128).

Η Εύη Κουτρουμπάκη έχει γράψει ένα σημαντικό μυθιστόρημα που πάλλεται και δονείται από την αλήθεια, το θάρρος και την γενναιοψυχία της ηρωίδας της και έχει δημιουργήσει έναν λογοτεχνικό χαρακτήρα που ήρθε για να μείνει.