ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ

Κανένα από τα πράγματα του σπιτιού μου

Δε θα μιλήσει ποτέ με συμπάθεια για μένα.

Το στρώμα θα διαμαρτυρηθεί πως λίγο κοιμήθηκα

Τα σεντόνια πως ίδρωνα και τα πετούσα

Ο καναπές πως ποτέ μου δεν τον καταδέχτηκα

Στημένος μπροστά στην τηλεόραση

Η κουζίνα πως μαγείρευα βιαστικά.

Ακόμη και τα όνειρά μου ότι δεν έκοψα τις φλέβες μου να περάσουν

Κι ο εαυτός μου ότι ποτέ δεν συμφιλιώθηκα μαζί του.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ

Δεν έχω πράσινα μαλλιά

κόκκινα μάτια αρχαγγελικά.

Δεν έχω δυνατά φτερά

έφηβης αλκυόνας

για να πετάξουμε ψηλά.

Κι ούτε ένα καράβι

να ταξιδέψουμε σ’ όλα τα νερά.

Δεν έχω στις παλάμες μου

μελωδικά πουλιά

κι ούτε ένα παγόνι με πολύχρωμα

φτερά υποσχέσεις.

Δεν έχω πράσινα μαλλιά.

ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Τρία χρόνια συνεχώς ετοιμαζόσουνα να φύγεις

χωρίς ν’ αμπαλάρεις κανένα πράγμα

ρούχα, βιβλία, καλλυντικά και τέτοια ψιλοπράγματα.

Στις ντουλάπες τίποτε δεν είχε αλλάξει

μόνο στο μυαλό μας παρά τις ψευδαισθήσεις

έτρεχαν όλα στην κατηφόρα του αποχωρισμού.