ΠΟΡΕΙΑ ΦΘΙΝΟΥΣΑ

Δεν περιφρόνησα τίποτε και στο πιο μικρό

μίλησα σα να ‘ταν το πιο μεγάλο

στο πιο ταπεινό σα να ‘ταν βασιλιάς.

Γι’ αυτό και τα χαμομήλια μου κατέχουν

περιώνυμη θέση

στο κρανίο των καλπαζόντων ψηφιδωτών

γεγονότων

που ιστορούν τη συντριβή των αισθημάτων μου

μια πορεία δηλαδή των ροζ προς τα μοβ,

φθίνουσα.

ΘΕΕ ΜΟΥ…

Θεέ μου γιατί με δυναμώνεις τόσο πολύ;

Ποτέ δε ζήτησα ούτε τη δύναμη ούτε την αδυναμία.

Τη μέση οδό δεν την ξέρεις;

ΠΟΝΟΣ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ

Μαζί βρίσκονται μέσα μου το δυνατό

και το αδύναμο.

Όπου μ’ οδηγείς θεέ μου κατά κει

πηγαίνω,

μα όταν πονάω πολύ πηγαίνω και στα δυο,

στην ελπίδα.