Μητέρα Τερέζα

Ὤ, ὤ, Τερέζες,

φώναξε ὁ ἐκταφέας

τινάζοντας μὲ σιχασιὰ τὰ παντελόνια του,

καθὼς ἕνα μιλιούνι κατσαρίδες

χύθηκαν χαρχαλεύοντας

μέσ᾿  ἀπ᾿ τὰ χώματα τοῦ τάφου.

Παρακολούθησα μιὰν ἀπ᾿ αὐτὲς

ποὺ κουτσοπεταρίζοντας μὲ τὰ τεφρὰ φτερά της

ἀνάμεσα σὲ πιάτα, χώματα καὶ μάρμαρα σπασμένα,

ξέκοψε ἀπὸ τὶς ἄλλες,

ὥσπου ὁ κοντόχοντρος δημοτικὸς ὑπάλληλος

τὴν ἔλιωσε κάτω ἀπὸ τὸ βαρὺ παπούτσι του.

Ἀκούστηκε ἕνα κρὶτς μονάχα·

καὶ τότε κάτι ἔσπασε μέσα μου

κι ἔνιωσα

πὼς εἶχε πιὰ πεθάνει ἡ μάννα μου γιὰ πάντα.