Μοῦ ᾿πεσε πρό ἡμερῶν στήν ἀντίληψη ἡ προτροπή τοῦ γνωστοῦ γλωσσαμύντορα κυρίου Ἀδαμάντιου Κοραῆ πρός τόν δόλιο τόν φίλο του τόν Πρωτοψάλτη, τήν ὁποία μεταφέρω αὐτούσια, γιά νά διαπιστώσετε μέ τά ἴδια σας τά μάτια τό «κόλλημα» τοῦ ἀνθρώπου: «Αὐτὴν τὴν τρισβάρβαρον λέξιν τὸ “πεσχέσιον” φυλάττου, ἀδελφέ, ἂν μ᾿ ἀγαπᾷς, μὴ μοῦ τὴν γράψῃς πλέον∙ ἀλλ᾿ ἀντ᾿ αὐτῆς λέγε “δῶρον”».

Ἐπί τέλους, κύριε Κοραῆ, πάντοτε ἡ ἑλληνική δανειζόταν ξένες λέξεις καί σᾶς πείραξε τό καημένο τό «πεσκέσι», τό ὁποῖο  περιμένετε –μάταια, βέβαια- νά ἀντικατασταθῇ ἀπό τό γλωσσαμυντορικό σας «δῶρο»; Ἄς εἴμαστε σοβαροί, κι ἄς ἀφήσουμε τήν γλῶσσα νά ἀκολουθήσῃ τήν πορεία πού τῆς χαράσσει αὐθόρμητα ἡ ζωντανή πραγματικότητα.

Ἐπ᾿ αὐτοῦ θά ἤθελα νά σᾶς συστήσω νά διαβάσετε καί τό ἔργο τοῦ Μ. Τριανταφυλλίδη «Ξενηλασία ἤ ἰσοτέλεια». Ἀμάν πιά μέ τίς ὑπερβολές!

Θά μοῦ πῆτε, βέβαια, ὅτι τήν συγκεκριμένη λέξη τήν ἐπέβαλαν τά τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια Oruç Reis καί Istanbul Bayrak, ὁπότε ἡ ἐπιβολή της δέν εἶναι καί τόσο αὐθόρμητη ἀλλά ἀποτελεῖ καρπό καλά μελετημένου σχεδίου.

Νά σᾶς θυμίσω πώς τά ἴδια λέγατε καί γιά τόν νεολογισμό şamata tepsi πού ἀντικατέστησε ἐν τέλει παντοῦ -πρός μεγάλη σας λύπη- τό δικό σας τό γλωσσαμυντορικό «γραμμόφωνο». Ἀφῆστε πιά τίς συνωμοσιολογικές θεωρίες πού βλέπουν παντοῦ τόν ἐπάρατο τουρκικό δάκτυλο! Καί ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει, κατακτητές εἶναι, ποιός εἶστε ἐσεῖς πού θά τούς ἀρνηθῆτε τήν ἐλευθερία νά καθορίζουν τό γλωσσικό αἴσθημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ;

Ἀνώνυμος Φαναριώτης, στήν ὑπηρεσία τῆς Ὑψηλῆς Πύλης