Μιά σοβαρή κρίση πού προέκυψε σάν παρεπόμενο τῆς ψήφισης τοῦ ἀντιεντομοκτονικοῦ νομοσχεδίου, πού ἦρθε στή βουλή ἕνα μήνα μετά τήν ἄνοδο τοῦ Φιλοζωικοῦ μας Κόμματος στήν ἐξουσία, ἦταν ἡ αὔξηση ὄχι μόνο τῶν κουνουπιῶν, σκνιπῶν, μυγῶν, κατσαρίδων, μυρμηγκιῶν, ψύλλων κ.λπ., ἀλλά καί τῶν ψειρῶν, πού ἔχουν τήν καθ᾿ ὅλα σεβαστή τάση νά ἐγκαθίστανται στά τριχωτά μέρη τοῦ ἔμβιου σώματος, νά «ἀπομυζοῦν» τό αἷμα καί νά «ταλαιπωροῦν» τούς ἔμβιους ὀργανισμούς.
Ἡ αὔξηση τοῦ ψειρικοῦ πληθυσμοῦ ξεκίνησε ἀπό τά Νηπιαγωγεῖα καί τά Δημοτικά, ἐπεκτάθηκε στά Γυμνάσια, Λύκεια καί Πανεπιστήμια καί στή συνέχεια στούς χώρους δουλειᾶς καί κατοίκησης.
Ἡ πρώτη ἀντίδραση τῶν ἔμβιων ὄντων πού λέγονται ἄνθρωποι -ἀπό δῶ καί πέρα γιά λόγους οἰκονομίας «ἐμβάνθρωποι»- ἦταν νά τρέξουν στά φαρμακεῖα γιά νά προμηθευτοῦν τά ἐλάχιστα ἐναπομένοντα ψειροκτόνα φάρμακα. Ἡ φιλοζωική μας κυβέρνηση, συνταγμένα καί ἀποφασιστικά, ἔσπευσε νά κλείσει τίς ἐγκληματικές φαρμακοβιομηχανίες καί νά ἀποσύρει τό ἐναπομένον ἀδιάθετο ὑλικό, τό ὁποῖο καταστράφηκε δημόσια στήν πλατεία συντάγματος τήν 6η Μαρτίου αὐτῆς τῆς χρονιᾶς, ἡμέρα πού ὁρίστηκε ὡς «Πανεμβανθρώπινη Γιορτή Ψειροφιλίας». Βεβαίως ἀπολύθηκαν ὁρισμένοι ἐργαζόμενοι στίς φαρμακοβιομηχανίες καί τίς ἑταιρεῖες ἐμπορίας φαρμάκων, στούς ὁποίους ὅμως δόθηκε φιλοψειρικό ἐπίδομα, τό γνωστό «ἐπίδομα – ψείρα», μέ εἰδική τροπολογία πού συμπεριλήφθηκε στό ἀντιεντομοκτονικό νομοσχέδιο.
Ἐντούτοις τό θέμα δέν ἔληξε, γιατί παρατηρήθηκε ὅτι ἀρκετοί, ἰδίως ὀπαδοί τοῦ ἀντιδραστικοῦ «Φιλάνθρωπου» ἐπονομαζόμενου κόμματος, ξύνονταν μανιασμένα, μέ ἀποτέλεσμα νά σκοτώνουν τά συμπαθῆ ἔντομα καί νά καταστρέφουν τά ἀβγά τους, πρᾶγμα πού ἰσοδυναμεῖ μέ ἀπίστευτου μίσους ἐπιχείρηση γενοκτονίας (ὁ νοῦς πάει αὐθόρμητα στά ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης).
Γι᾿ αὐτό ψηφίστηκε σέ χρόνο ρεκόρ νέα τροπολογία πού ἐνσωματώθηκε στό ἤδη ψηφισμένο ἀντιεντομοκτονικό νομοσχέδιο καί δημοσιεύθηκε ἄμεσα στήν ἐφημερίδα τῆς κυβέρνησης (ΦΕΚ  Α 153 / 20-3-᾿58), πού ἀπαγόρευε τό ξύσιμο σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια καί προέβλεπε ποινές πού ξεκινοῦσαν ἀπό τρία χρόνια μέ ἀναστολή, καί σέ περίπτωση ὑποτροπῆς ἐκτοξεύονταν κατευθείαν στά δέκα χρόνια, χωρίς βεβαίως δικαίωμα ἔνστασης. Ὅταν πρόκειται γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ἔμβιας ζωῆς δέ χωροῦν δισταγμοί καί παλινωδίες.
Ἐπειδή ὅμως κάποιοι ἀμετανόητοι ὀπαδοί τοῦ λεγόμενου «Φιλάνθρωπου Κόμματος» ξύνονταν καί μέσα στή φυλακή, ἀποφασίστηκε μέ ἄλλο νομοσχέδιο, τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης αὐτή τή φορά, «Περί λειτουργίας Σωφρονιστικῶν Καταστημάτων καί Συναφῶν Διατάξεων», νά δεσμεύονται τά χέρια τῶν ἐν λόγω ἐγκληματιῶν, ὥστε νά μήν μποροῦν νά ξύνονται καί νά προκαλοῦν ἀνήκεστες βλάβες στόν ψειρικό πληθυσμό. Καί ἐπειδή παρατηρήθηκε ὅτι οἱ ἀμετανόητοι κακοῦργοι ἐπέμεναν νά ξύνουν τό κεφάλι τους στούς τοίχους τοῦ κελιοῦ, μέ ἀκόμα μεγαλύτερη –σχεδόν σαδιστική- μανία, ἐπιβλήθηκε ἐντέλει ἡ πλήρης τους ἀκινητοποίηση μέ πρόσδεση σέ καρέκλα, ἔτσι ὥστε καί νά θέλουν νά μήν μποροῦν νά ἐγκληματήσουν. Αὐτό θεσπίστηκε μέ τροπολογία πού ἐνσωματώθηκε στό παραπάνω νομοσχέδιο, σχεδόν ὁμόφωνα, καί μέ ἐλάχιστες –πλήν ὑπαρκτές- διαρροές ἀπό κάποιους ἀναθεωρητές τοῦ «Φιλοζωικοῦ Κόμματος». Τό κατάπτυστο ἐπιχείρημά τους ἦταν ὅτι, ἀφοῦ οἱ «ἐμβάνθρωποι» εἶναι κι αὐτοί ζῶα, δέν πρέπει νά τούς βασανίζουμε. Ὅμως οἱ σύντροφοι αὐτοί δέν ἔχουν καταλάβει πώς ὅταν πρόκειται γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ἔμβιας ζωῆς δέ χωροῦν δισταγμοί καί παλινωδίες.
Ἐν πάση περιπτώσει, τούς ἑπόμενους μῆνες προέκυψε ἕνα ἀκόμη κεφαλαιωδέστερο θεωρητικό ζήτημα πού συνδέθηκε μέ ἐκτεταμένα ἐπεισόδια στό κέντρο τῆς Ἀθήνας καί τῆς Θεσσαλονίκης, τά περίφημα «Λουστικά», πού ὁδήγησαν καί σέ μιά πρώτη διάσπαση τό Φιλοζωικό μας Κόμμα.
Ἐκθέτουμε ἐδῶ πῶς ἔχει τό πράγμα, γιά νά μή δημιουργοῦνται παρεξηγήσεις ἀπό κάποιους ἐπιτήδειους: Μετά τήν ψήφιση τῆς ἀντιξυστικῆς τροπολογίας, μερικοί συμπολίτες μας ἀναζήτησαν κάποιους ἄλλους τρόπους νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τίς ψεῖρες πού προκαλοῦν –δέν τό ἀρνούμαστε- ἕναν κάποιο «ἐνοχλητικό» «κνησμό», ἰδίως στό κεφάλι καί τά γεννητικά ὄργανα – ἄν καί σ᾿ ὅλα αὐτά ὑπάρχει μιά ὑποκριτική ψειροφοβική ὑπερβολή.
Μερικοί ξύριζαν τά τριχωτά μέρη τοῦ ἐμβανθρώπινου σώματος, ἔτσι ὅμως κατέστρεφαν πολύτιμους βιότοπους ἐγκατάστασης καί ἀναπαραγωγῆς τῶν συμπαθῶν ἐντόμων, ὁπότε ἀπαγορεύθηκε τό κούρεμα καί τό ξύρισμα ὅλων τῶν τριχωτῶν μερῶν, τῶν γυναικείων μασχαλῶν συμπεριλαμβανομένων. Βεβαίως αὐτό εἶχε σάν ἀποτέλεσμα νά κλείσουν ὅλα τά παντοειδῆ κουρεῖα καί κομμωτήρια, ὅμως ἡ κυβέρνησή μας θέσπισε εἰδικό «ἐπίδομα-ψείρα» καί γι᾿ αὐτήν τήν τάξη τῶν συμπαθῶν ἐργαζομένων.
Δέν ἦταν λύση ἡ κουρά τῶν τριχωτῶν μερῶν, ὅπως δέν ἦταν λύση καί ἡ ἄλλη εὐφάνταστη πλήν λαθρεντομοκτονική πρόταση, νά μεταφέρονται προσεκτικά οἱ ψεῖρες ἀπό τόν ἕναν στόν ἄλλον ἐμβάνθρωπο, χωρίς βεβαίως αὐτός νά τό ξέρει. Ἀκόμα κι ἄν παραβλέψουμε τό κεφαλαιῶδες ζήτημα τῶν ἀναπόφευκτων παράπλευρων ἀπωλειῶν κατά τή μεταφορά -ἐδῶ ἕνα ποτήρι μεταφέρεις καί σοῦ σπάζει, πόσο μᾶλλον τό εὐαίσθητο κορμάκι τῆς ψείρας ἤ τό εὔθραυστο κέλυφος τῶν ἀβγῶν της- ἐγείρεται τεράστιο ἠθικό ζήτημα ἀπό τή λαθραία μετακόμιση τοῦ ἐντομοπληθυσμοῦ, ὁ ὁποῖος δέ ρωτήθηκε καί οὔτε ἦταν δυνατό νά ἐρωτηθεῖ.
Γιά τήν ἀπαγόρευση τῆς πρακτικῆς αὐτῆς δέ χρειάστηκε κάν νά ἐκδοθεῖ ἡ ἐλάχιστη νομική διάταξη, γιατί δέν εἶχε ἀπήχηση σέ σημαντική μερίδα τοῦ βιοανθρωποπληθυσμοῦ. Ἀντίθετα, μεγάλο μέρος αὐτοῦ τοῦ πληθυσμοῦ, συμπεριλαμβανομένων –λυποῦμαι πού τό λέω- καί πολλῶν ὀπαδῶν μας, κατέφυγε στήν «εὔκολη» λύση τῆς λούσης, τοῦ κοινοῦ λουσίματος, κατά τό ὁποῖο ἐκτοξεύονται τόνοι νεροῦ καί σαμπουάν ἐναντίον τῶν ἀνυπεράσπιστων ἐντόμων. Ὅταν μάλιστα ἡ ἐντομοκτόνα πρακτική συνοδεύεται ἀπό ἐξαντλητικό -ἕως μανιῶδες- χτένισμα τοῦ τριχωτοῦ μέρους, πού ἀποσκοπεῖ, μή γελιόμαστε, στήν ἐξολόθρευση τῶν ἀβγῶν καί συνακόλουθη βίαιη διακοπή τῆς ἀναπαραγωγικῆς ἁλυσίδας, τότε τό πράγμα παίρνει διαστάσεις ἐγκλήματος, μπροστά στό ὁποῖο τό ἁπλό ξύσιμο φαντάζει σάν ἀσήμαντο πταῖσμα.
Δέν ἦταν λοιπόν δυνατό νά μήν ἀπαγορευθεῖ τό λούσιμο, καθώς καί ἡ παραγωγή τῶν διαφόρων παρασκευασμάτων, ξεκινώντας ἀπό τό ἁπλό σαπούνι καί καταλήγοντας στά πιό προωθημένα ἐντομοφθόρα προϊόντα μαζικῆς καταστροφῆς, τά κατ᾿ εὐφημισμό ἀποκαλούμενα «ἀπορρυπαντικά». Πόσο ρημαγμένο ψυχοβιότοπο πρέπει νά ἔχει μέσα του κανείς, ὥστε νά ἀποκαλεῖ «ρύπο» τό θαῦμα τῆς ζωῆς! Εἶναι γεγονός ὅτι, λόγω τῆς ἀντιλουστικῆς πράξης νομοθετικοῦ περιεχομένου πού ἦρθε ἐσπευσμένα στή βουλή, τό κόμμα μας διασπάστηκε σέ «λουστικούς» καί «ἀντιλουστικούς», καί ξέσπασαν μέ εὐθύνη τῆς ἀξιωματικῆς καί τῆς ἐσωκομματικῆς ἀντιπολίτευσης τά γνωστά θλιβερά «Λουστικά» ἐπεισόδια, μέ εἰκοσιέξι νεκρούς παρακαλῶ, ὅπως ἐπίσης ὅτι ἔκλεισαν ὁρισμένες μονάδες παραγωγῆς «ἀπορρυπαντικῶν», σαπωνοποιίας κ.λπ., καί ὅτι ἡ φιλοζωική μας κυβέρνηση βρέθηκε σέ τρομερά δύσκολη θέση ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐξασφάλιση «ἐπιδόματος – ψείρα» καί γι᾿ αὐτήν τήν κατηγορία τῶν ἐργαζομένων πού ἀπολύθηκαν.
Ἄς σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι πρόσκαιρες, ἀσφαλῶς, δυσκολίες στήν ἐκτέλεση τοῦ προϋπολογισμοῦ δημιούργησε καί ἡ μειωμένη ἐλαιοπαραγωγή, λόγω τῆς ἀπαγόρευσης δακοκτόνων φαρμάκων, ἤ, γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, ἡ μείωση ἐν γένει τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς, λόγω τῆς ἀπαγόρευσης τῶν παντός εἴδους φυτοφαρμάκων, καθώς καί τῆς ἄροσης, ὥστε νά μήν καταστρέφονται οἱ μυρμηγκοφωλιές.
Ἀλλά ἄς ἐπιστρέψουμε στή «λουστική» κρίση. Ἐπειδή, μέ τό σημερινό ἐπίπεδο ἀνάπτυξης τῆς φιλικῆς πρός τά ἔμβια ὄντα τεχνολογίας, δέν ἦταν δυνατό νά ἀσκεῖται ἔλεγχος σέ κάθε ἕνα σπίτι ξεχωριστά γιά τό ἄν οἱ ἔνοικοί του λούζονται ἤ δέ λούζονται, ἡ κυβέρνησή μας θέσπισε τό θεσμό τοῦ «Πιστοποιητικοῦ Φιλοψειρικῶν Φρονημάτων», τό ὁποῖο συνίσταται στόν κατά ἀραιά χρονικά διαστήματα ἔλεγχο τῆς κόμης τῶν πολιτῶν, πού γίνεται μέ ἐπίσκεψή τους στά κατά τόπους «Ψειρονομικά Τμήματα». Ἐκεῖ ἐλέγχεται τό πλῆθος τῶν ψειρῶν τῆς κεφαλῆς, καί ἄν βρεθεῖ ἱκανοποιητικό –πάνω ἀπό δύο χιλιάδες βιοάτομα, τῶν ἀβγῶν μή συμπεριλαμβανομένων- ὁ πολίτης προμηθεύεται τό συντομογραφικά ἀποκαλούμενο «Πι-Φι-Ψει», τό ὁποῖο ἐπιδεικνύει ὅποτε τοῦ ζητηθεῖ ἀπό τούς ἁρμόδιους ὑπαλλήλους κάθε ὑπουργείου, ὑπηρεσίας, Ἐντομοφιλικῶν Ταγμάτων Ἐφόδου κ.λπ. Ἡ διευθέτηση αὐτή ἔχει δημιουργήσει πάνω ἀπό 10.000 νέες θέσεις ἐργασίας, καί προβλέπεται πώς μέχρι τό τέλος τοῦ χρόνου θά ἔχει ἀπορροφηθεῖ σέ τέτοιες βιωφέλιμες δράσεις πάνω ἀπό τό 30% τοῦ συνόλου τῶν ἀπολυμένων.
Ἤδη ὅμως ἡ λυσσασμένη ἀντίδραση τῆς ἐντομοφοβικῆς παράταξης εἶχε ἐνταθεῖ, κι αὐτό φάνηκε καί στή βουλή, ὅπου μόλις καί μετά βίας πέρασε τό νομοσχέδιο γιά τό «Πι-Φι-Ψει», λόγω καί τῆς ἀποστασίας τῆς «λουστικῆς» ἀναθεωρητικῆς ὁμάδας. Ἐντωμεταξύ πλησίαζε τό καλοκαίρι, καί τά μηνύματα ἀπό τούς τόπους τουριστικοῦ προορισμοῦ -μήν ξεχνᾶμε πώς ἡ χώρα μας βασίζει τήν οἰκονομία της κατεξοχήν στόν τουρισμό- ἦταν ἀποθαρρυντικά ἕως ἀπογοητευτικά.
Οἱ ξενοδόχοι, ξεχνώντας ὅτι αὐτοί εἶναι πού ρουφᾶνε τό αἷμα τοῦ ἐργαζόμενου λαοῦ, ἔστελναν ἀναφορές ὅπου μιλοῦσαν γιά ἐπέλαση στούς τόπους παραθερισμοῦ τῶν «αἱμοβόρων» -ἄκουσον, ἄκουσον!- ψειρῶν, κουνουπιῶν, ποντικῶν –θυμήθηκαν καί τά ποντίκια!- κ.λπ., πού εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀκύρωση ἑκατοντάδων χιλιάδων κρατήσεων, καί συνακόλουθη ἀπώλεια χιλιάδων ἀντίστοιχων θέσεων ἐργασίας.
Τί ἔπρεπε νά κάνει ἡ φιλοζωική μας κυβέρνηση; Νά σταυρώσει τά χέρια καί νά παρακολουθεῖ παθητικά τίς ἀντιζωικές ἤ καί γενικά ἀντέμβιες ἐξελίξεις σάν ἁπλός παρατηρητής; Ἦταν λοιπόν ἀναγκαιότητα ἐπιβεβλημένη ἀπό τήν ἴδια τήν πραγματικότητα ἡ κήρυξη τῆς πρώτης στήν ἐμβανθρώπινη ἱστορία Φιλοζωικῆς Δικτατορίας, πού θά ἀναλάβει νά τσακίσει τήν ἀντίδραση κάθε ἐχθροῦ τῶν ἔμβιων ὄντων. Συνεχίζουμε ἀταλάντευτα τήν ὑλοποίηση τοῦ προγράμματός μας, καί, γιά νά μήν ὑπάρχει καμιά ἀμφιβολία γιά τήν ἀποφασιστικότητά μας, προχωρᾶμε στή θέσπιση τῆς θανατικῆς ποινῆς γιά τούς ἐμβανθρώπους πού διαπράττουν ἐγκλήματα κατά τῆς ζωῆς.