Η Αλεξάνδρα κι ο Μιχάλης ήταν ζευγάρι το 2004 για ένα σύντομο διάστημα και έντεκα χρόνια μετά τον χωρισμό τους θα ξαναβρεθούν τυχαία στο Παρίσι. Τι απέμεινε από τη σχέση τους; Τι έχουν να συζητήσουν τόσα χρόνια μετά; Υπάρχει ανάγκη για απαντήσεις μετά το τέλος ενός έρωτα;

Ο Αλέξανδρος Κάσσης καταγράφει μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε και οπουδήποτε, πρόκειται για την πιο κλασική ερωτική ιστορία, και γι’ αυτόν τον λόγο το βιβλίο αυτό αφορά τους πάντες και μπορεί να διαβαστεί απ’ όλους, προκαλώντας σε κάθε αναγνώστη απόλυτη ταύτιση.

Ξεκινά την ιστορία από το τέλος, από το 2015, όταν πλέον οι δύο ήρωες έχουν προχωρήσει στη ζωή τους. Εξάλλου τον συγγραφέα αυτό τον ενδιαφέρει: να μας παρουσιάσει όχι πώς γεννιέται ένας έρωτας ούτε πώς τελειώνει, αλλά τι αφήνει στους ερωτευμένους χρόνια μετά. Έχει νόημα να ψάχνεις απαντήσεις μετά από καιρό; Πόσο έχουμε ανάγκη να βάλουμε τελεία και παύλα σε υποθέσεις του παρελθόντος; Πόσο ισχυρή είναι μια ανάμνηση και πόσο υποκειμενική μια αλήθεια;

Ο Αλέξανδρος Κάσσης παίρνει στα χέρια του ένα χιλιοειπωμένο θέμα για να μας το σερβίρει με έξυπνο τρόπο, σπιρτόζικη διάθεση και ενδιαφέρουσα δομή. Οι εναλλάξ αφηγήσεις σε παρελθόν και παρόν κάνουν το παζλ της σχέσης να συμπληρώνεται κομμάτι κομμάτι κρατώντας την προσοχή του αναγνώστη αμείωτη μέχρι το τέλος, ενώ με αυτόν τον τρόπο η ιστορία δεν κάνει σε κανένα σημείο κοιλιά.

Απόλυτη κυριαρχία έχει ο διάλογος, σε τόσο μεγάλο βαθμό που το βιβλίο φλερτάρει με το είδος του θεατρικού κειμένου – θα μπορούσε άνετα να ανεβεί στη σκηνή ή να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Παρόλο που η δράση εκτυλίσσεται κατεξοχήν σε εσωτερικούς χώρους (στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου το 2015 και στο σπίτι της Αλεξάνδρας το 2004) δεν δημιουργείται κλειστοφοβική αίσθηση. Απεναντίας, όλη η προσοχή του αναγνώστη στρέφεται στους διαλόγους και στη δυναμική που αναπτύσσει η σχέση των δύο πρωταγωνιστών.

Το τρίτο μεγάλο ατού του βιβλίου είναι το περιεχόμενο των διαλόγων. Οι ήρωες δεν συζητούν απλώς για το παρελθόν ούτε νοσταλγούν βυθισμένοι στις αναμνήσεις τους. Ο Αλέξανδρος Κάσσης χτίζει τις συζητήσεις τους προσεκτικά, με μαεστρία και σπιρτάδα. Κάθε φορά που ο Μιχάλης και η Αλεξάνδρα μιλούν αισθάνεσαι ότι παίζουν κάποιο παιχνίδι, ότι κάτι θέλει ο ένας από τον άλλον, ότι ανταγωνίζονται σε ωραίες ατάκες και στο ποιος θα διατυπώσει τις πιο φιλοσοφημένες απόψεις για τη ζωή – την ίδια στιγμή είναι απόλυτα αληθινοί και διατηρούν πολύ πετυχημένα κάτι από το συγκρατημένο θάρρος και την θρασεία αμηχανία των πρώην εραστών.

Το «Όσα απέμειναν από τους εραστές» διαβάζεται ευχάριστα, με ενδιαφέρον, σε κερδίζει με τη γνήσια κι αυθεντική του ιστορία, σε «διασκεδάζει» με τις έξυπνες διατυπώσεις των δύο ηρώων. Και σε βάζει και σε σκέψεις για το τι απομένει πραγματικά από μια ερωτική ιστορία που έχει τελειώσει.