Η Κάθι, ο Τόμι και η Ρουθ είναι τρεις στενοί φίλοι που μεγαλώνουν σε ένα οικοτροφείο της Αγγλίας, το Χάισλαμ. Το οικοτροφείο έχει ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο και οι καθηγητές προετοιμάζουν τους μαθητές για τη στιγμή που θα βγουν στην κοινωνία, καθώς έχουν μια πολύ σημαντική αποστολή.
Το «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» δε θυμίζει δυστοπικό μυθιστόρημα: δεν περιγράφει μια εξελιγμένη τεχνολογικά κοινωνία, δεν έχει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, δεν τοποθετείται στο μέλλον, όπως συμβαίνει συνήθως με ανάλογα μυθιστορήματα. Εντούτοις, πρόκειται για ένα αναμφισβήτητα δυστοπικό βιβλίο, καθώς μας παρουσιάζει μια κατηγορία ανθρώπων που έχει δημιουργεί για έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό.
Ο Ισιγκούρο θα μπορούσε να μας αφηγηθεί πολλά για μια κοινωνία που δημιουργεί ανθρώπους για συγκεκριμένους λόγους, όμως αντί γι’ αυτό επιλέγει να εστιάσει αποκλειστικά στους ήρωές του και να πει την ιστορία μέσα από τα λόγια της Κάθι. Ακολουθεί την καθημερινότητά τους, τα μικροκαβγαδάκια τους, τις σχέσεις τους και τις σεξουαλικές τους εμπειρίες, τις προτιμήσεις τους, τους παρουσιάζει ως τους πιο απλούς και συνηθισμένους ανθρώπους, κι αυτό είναι που κάνει το βιβλίο τόσο ξεχωριστό από άλλα του είδους αλλά και τόσο σκληρό: γιατί αυτοί οι άνθρωποι, που κατά τα άλλα είναι ακριβώς σαν εμάς, δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν πώς θα ζήσουν τη ζωή τους;
Ο Ισιγκούρο αφηγείται ουσιαστικά μια απλή ιστορία, μέσα από την οποία όμως εγείρονται τεράστια ερωτηματικά: τι είναι τελικά αυτό που μας δίνει ανθρώπινη υπόσταση; μέχρι ποιο σημείο είναι ηθικό να προοδέψει η επιστήμη; γιατί ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να ξεφύγει από μια προδιαγεγραμμένη πορεία; πώς είναι να συνειδητοποιείς τη μοίρα σου;
Το «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» είναι ένα μυθιστόρημα πολλών επιπέδων. Μιλάει για την παιδική ηλικία, για την εφηβεία, για τη νεότητα. Για τις ανθρώπινες σχέσεις και για τον έρωτα. Για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις ζωές μας. Μπορεί να διαβαστεί και ως επιστημονική φαντασία, για τα πράγματα που είναι δυνατόν να συμβούν στο μέλλον και για το πώς εμείς μπορεί να αντιδράσουμε σε αυτά. Διαβάζεται και ως αλληγορία: πόσοι άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν αυτή τη στιγμή για να εξυπηρετηθούν ή να σωθούν κάποιοι άλλοι; Ή πόσο σεβόμαστε τα ζώα, τη φύση, ακόμα και τον συνάνθρωπό μας;
Ένα μελαγχολικό βιβλίο, ανάλαφρο ως προς τον τρόπο γραφής, ενδιαφέρον ως προς τον τρόπο που ξετυλίγεται η υπόθεση, ουσιαστικό ως προς την αίσθηση που αφήνει μετά το τέλος του.
