Το πορτρέτο είναι ακόμη στο καβαλέτο του καλλιτέχνη

 και ακριβώς κοντά  στο παράθυρο

 ν’ ατενίζει, σαν ηλιοτρόπιο,

 το  μεγάλο αστέρι της μέρας.

 Η απόσταση που μας χωρίζει

 δεν είναι μεγάλη και επιτρέπει

 στο  μάτι του φιλότεχνου

 να ξεκρίνει τις λεπτομέρειες

 ή εκείνες τις έντονες πινελιές του καλλιτέχνη

 που δίνουν περισσότερη ζωντάνια στον πίνακα.

                                                       *

 Η ανθρώπινη μορφή του έργου

 προβάλλει πάνω στην επιφάνεια του πίνακα

  με  ολόδροση ομορφιά και νιότη

  σαν ήλιος που ανατέλλει από τη θάλασσα.

  Καμία ρυτίδα, καμία ουλή

 ή κρυφή αμαρτία

 δεν έχει ραΐσει

 το γυαλί της χρωματικής αυτής αρμονίας.

 Ακόμα και η ψυχή της ζωγραφισμένης μορφής

 είναι σε ηφαίστεια ανάδυση και το πορτρέτο

 φάνηκε για μια στιγμή να σαλεύει και ν’ ανασαίνει…

                                                      *

  Όλοι που ήμασταν εκεί,

  επαΐοντες  της Τέχνης και αγεωμέτρητοι,

  τρομάξαμε και πισωδρομήσαμε∙

   και μόνο ο Ντόριαν Γκρέι έμεινε ατάραχος κι ασάλευτος στη θέση του…