Ω φίδι, επιχείρημα
για ποίηση είσαι ˚
σάλεμα σε ξερά φύλλα ανάμεσα
όταν άνεμος δεν υπάρχει,
λεπτή γραμμή που κινείται υπόγεια
αυτό που δεν είναι
χρόνος, χρόνο δημιουργεί,
φωνή απ’ τους νεκρούς, πλάγια
και σιωπηλή. Κίνηση
από τ΄αριστερά στα δεξιά,
εξαφάνιση. Προφήτης από την πέτρα κάτω.
Ξέρω ότι είσαι κει
κι ας μη σε βλέπω
το ίχνος που αφήνεις βλέπω
στη γυμνή άμμο, το πρωί
βλέπω το σημείο
της συνάντησης, το σταυροδρόμι, την καμτσικιά
στο μάτι πέρα ως πέρα. Τη λεία βλέπω.
Ω λέξη μακροσκελής, ψυχρόαιμη και τέλεια.
Τόσο η ποιήτρια, αλλά κυρίως η μεταφράστρια ποιήτρια, η οποία επαναδημιουργεί, μεταφέροντας την ποίηση στα ιδιώματα της γλώσσας που το ποίημα μεταναστεύει (της γλώσσας που εκφράζει την ψυχοσύνθεση ενός λαού )! με λιτή διακόσμηση του λόγου, επιτυγχάνουν, να αποδώσουν την θελκτήρια λυγεράδα του φιδιού, την λεπτότητα, διαχέοντας γάρμπο στην ατμόσφαιρα!