Χριστούγεννα
όπως ήταν είναι
Στην Αρχή Χριστούγεννα
Δεν ξέρεις αν είναι καλά ή κακά
αφού ακόμα δεν ξέρεις τι είναι
Χριστούγεννα
Χριστούγεννα είναι ένας κύριος με καπέλο και γυαλιά με σκελετό από ταρταρούγα που έφερνε λίγο του Κύριου Μπάτλερ Γέιτς, τον συνάντησα στην πλατεία Κυψέλης και μου ψιθύρισε:
Πώς είκοσι βασανισμένοι αιώνες πετρωμένου ύπνου
Κεντρίστηκαν από ένα λίκνο λικνισμένο κατά τα βραχνά,
και πιο ανήμερο θεριό, μια που ήρθε τέλος η ώρα του,
μουντά βαδίζει για να γεννηθεί προς τη Βηθλεέμ.
Μετά Χριστούγεννα
έρχονται εφ’ ενός ζυγού
Χριστούγεννα με δέντρο
με λαμπάκια
λαμπρά φωτισμένα Χριστούγεννα
Χριστούγεννα στο τετράδιο αριθμητικής του δεύτερου κατά σειρά παιδιού
ύστερα έρχονται ένα και δύο
Ερωτευμένα Χριστούγεννα
καμπάνες και τσίνγκελ μπελς.
Αστέρι, φωτάκια ανάβουν, σβήνουν καίγονται.
Ένας αστυφύλακας χτυπά τη πόρτα και ζητά το δώρο του για τα Χριστούγεννα
Νόμιμα Χριστούγεννα
Χωριστά Χριστούγεννα
Χριστούγεννα με το βιβλίο
Οκτώμιση και εννιά Χριστούγεννα
Κινητά Χριστούγεννα
Νοσοκομείο και sms
Χριστούγεννα πάντως.
Στο ραδιόφωνο κάτω από τη μουριά με το βιβλίο
Όπου τα Χριστούγεννα ντύνονται σα Χριστούγεννα
Είναι δεν είναι
Χριστούγεννα του Περί Ου τώρα
Χριστούγεννα που αναβοσβήνουν σαν φλίπερ
που πνίγουν παιδιά, τριακόσιοι Αγιοβασίληδες με άδεια σακούλια
Χριστούγεννα με την Αστυνομία
μ’ αθωώσεις εγκληματιών, σαν να επιστρέφουν τις πινακίδες που είχαν αφαιρέσει
για παράνομο παρκάρισμα
Χριστούγεννα λυπημένα
Χριστούγεννα των ποιητών
Χριστούγεννα χωρίς ποιητές
Χριστούγεννα χωρίς ποίηση
Χριστούγεννα με υψηλή πίεση
Χριστούγεννα χωρίς Χριστούγεννα;
Άκου, ακούγονται Χριστούγεννα!
Έρχονται κουτσαίνοντας, κοντανασαίνοντας Χριστούγεννα γενειοφόρα.
Μέσα από αυτή την εύφορη γραφή εικόνων, λογοπαιγνίου που τον νού κινούν, να αμφισβητήσει, εγώ θα επιλέξω με την αρωγή των προκλήσεων του ποιητή, την επιγραφή :
Χριστούγεννα χωρίς ποίηση, με υψηλή πίεση, αξύριστα! την αγριότητα περιφέροντας!