Παιδική Ζημιά

 Έμειναν μόνο

 θραύσματα αιχμηρά,

συσκευασμένα σε βελούδο,

 μ΄ ένα φιόγκο ροζ.

Τα χτυπούσες,

 μ΄ ένα μαχαίρι ρυθμικά,

 να βγάλουν μουσική.

Ας  μάτωναν,

 εσύ τα συγκολλούσες

μ΄ υπομονή πολυετή,

να φτιάξεις

 ένα γλυπτό ανατρεπτικό,

όλο αντηχήσεις

 και αντανακλάσεις.

Με τα πολλά

-είχες γεράσει πια-

μέσα σου η θάλασσα

τα λείανε.

Άκακα βοτσαλάκια, διάφανα,

Σ΄ ένα ψηλό συμμετρικό λοφίσκο.

Τα παράτησες.

Τότε οι κριτές σου,

έγκριτοι πλέον κι υπεραιωνόβιοι,

υπερέβησαν

όλα τα τυπικά κωλύματα.

Το βιογραφικό σου

περιλαμβάνει τώρα

 την τιμητική διάκριση,

από την έκθεση

με κτίσματα στην άμμο,

μικρών παιδιών.