Εγκλεισμός

Ανούσιος κορεσμός

Όνειρο λάγνο η Άνοιξη

Και συ ζητάς τ΄αδύνατα

Γιατί είναι  η ποίηση

μια τρυφερή ρωγμή

Και μπορεί-κάθε στιγμή-

τη μοναξιά να χαϊδεύει

(Ενώ ταυτόχρονα στα μάτια

με θράσος να την κοιτάει)

Ελεύθερος πολιορκημένος

στο διαμέρισμά σου-εκεί

Με μανία στίχους κατασκευάζεις

Για μια χαμένη εποχή

Και τούτο -στ΄αλήθεια -σου χαρίζει

μια κάποια ηδονή