O Πρόδρομος του Κάφκα

Τα παγωμένα νερά του Αχέροντα

γεμίζουν το σπήλαιο με ψάρια.

Κανείς δεν απορεί με την ακινησία τους.

Υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα για να προσέξεις

αν σπάσεις τον πάγο.

Απ΄ τους βυθούς της ετερογνωσίας

εκπηδούν

αιώνιοι τρόμοι,

φρικώδη εκτοπλάσματα.

Λίγοι μετέχουν στα Νεκρικά Μυστήρια

Λίγοι διακινδυνεύουν να χάσουν διαπαντός το γέλιο τους.

Ένας μόνο,

κάποτε επέστρεψε στην όχθη των ζωντανών

κρατώντας από ένα ψάρι σε κάθε χέρι.

Γελούσε σαν τρελό παιδί και επιδείκνυε σε όλους το αλίευμα.

“Ελάτε, μαζί μου στη σκοτεινή σπηλιά.

Τίποτε καλύτερο, από ένα ψάρι που το πιάνεις λες και κόβεις μήλο απ τη μηλιά”,

έλεγε και ξανάλεγε.

Ο κόσμος τον πέρασε για Άγιο.

Εκείνος μάταια αντιδικούσε

με την οχλαγωγία των αθυρμάτων.

Μάταια ομολογούσε δημόσια

πως ήταν ένας απλός θνητός

με αποδεδειγμένες και παραδεδεγμένες αμαρτίες.

Κανένας δεν τον πίστεψε.

Κάθε φορά που κάποιος τον έβλεπε

να κρατά, να ψήνει ή να τρώει ψάρι,

έκαναν λιτανεία στην πόλη.

Οι Ένδεκα άρχισαν να προβληματίζονται.

*Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου Μαρία Γλάρου του Ευαγγέλου.

Βιογραφικό σημείωμα

Η Ειρήνη Χριστινάκη – Γλάρου είναι διδάκτωρ θεολογίας, καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Διατελεί νομική σύμβουλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διεθνούς Εταιρείας Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών. Άρθρα και μελέτες της έχουν μεταφραστεί στην αγγλική και τη ρουμανική.