Τελικά ο κορονοϊός ως κατάσταση χτύπησε τη ζωή σ’ όλες τις παραμέτρους της. Αυτός ο τομέας που αναστενάζει περισσότερο είναι σίγουρα, ή θα είναι, η εργασία. Χτύπησε όμως και τον Πολιτισμό, τον πιο ευάλωτο τομέα της ζωής μας, ο οποίος ανήκει και σε “ευπαθή ομάδα” καθώς μετρά χιλιάδες χρόνια ζωής. Για την ακρίβεια, χτυπημένος ήταν και προ κορονοϊού απλώς δόθηκε η αφορμή τώρα που όλα έχουν νεκρωθεί να φανεί το μέγεθος του χτυπήματος.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Σταύρος Ξαρχάκος με πικρία αναφέρθηκε στη στάση της Κυβέρνησης απέναντι στον Πολιτισμό επισημαίνοντας ότι στο προεκλογικό πρόγραμμα της Κυβέρνησης «δεν υπήρχε ούτε μία λέξη που να σχετίζεται με τον πολιτισμό» μιλώντας και για «παντελή έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής».
Η ουσία στις απαντήσεις που δόθηκαν από την κυβερνητική πλευρά βρίσκεται εντέλει στα λόγια του κυβερνητικού εκπροσώπου ο οποίος με απλά λόγια είπε πως  “δεν έχει σημασία αν δεν είπαμε κάτι για τον Πολιτισμό, σημασία έχει ότι εκλεγήκαμε και θα εκλεγούμε πάλι”!
Το ζήτημα είναι η επανεκλογή δηλαδή και τίποτα άλλο. Ξεκάθαρα πράγματα!!!

Την ώρα που συνθέτες και στιχουργοί, τραγουδοποιοί κλπ, κινδυνεύουν να καταστραφούν αφού δεν θα γίνουν φεστιβάλ και συναυλίες όχι μόνο αυτό το καλοκαίρι, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται για έναν ολόκληρο χρόνο. Και ποιος πληρώνει τον βαρκάρη; Ποια μέριμνα υπάρχει για τους ανθρώπους αυτούς που τα τραγούδια τους παίζονται σε όλα τα ραδιόφωνα και μας κράτησαν συντροφιά τις ημέρες της καραντίνας, αλλά πέρα απ’ αυτό έχουν καταθέσει την ψυχή τους σε στίχους, μουσική και τραγούδι;
Δικαίως ζητούν την εξασφάλιση των πνευματικών δικαιωμάτων τους γιατί, πολύ απλά, κάπως πρέπει και να ζήσουν.
Εκτός από τον χώρο του τραγουδιού η “κορονοκρίση” χτυπάει ανελέητα το θέατρο. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, βοηθοί, άνθρωποι που προσφέρουν χίλιες δυο υπηρεσίες και ζουν από τις δουλειές αυτές έχουν καταδικαστεί στην ανεργία. Σινεμά; Το ίδιο!
Να μιλήσουμε και για τον χώρο της λογοτεχνίας; Τεράστια καταστροφή για εκδότες και συγγραφείς καθώς παρουσιάσεις βιβλίων είναι προφανώς όνειρο απατηλό κι έτσι τα βιβλία θα μείνουν στα ράφια…
Μήπως οι εικαστικοί; Ποια έκθεση και ποιο μουσείο θα φιλοξενήσει τα έργα τους, βάζοντας όριο στους επισκέπτες;
Βέβαια αυτό αφήνει ασυγκίνητο τον πρωθυπουργό καθώς δεν πρόκειται για μια θεαματική παρουσίασή τους πάνω στην καρότσα ενός φορτηγού, να δίνουν παραστάσεις αφιλοκερδώς στην “πολιορκούμενη” Αθήνα… Ίσως θα έπρεπε να βγουν στους δρόμους, πάνω στο φορτηγό του ο καθένας, όλοι όσοι απασχολούνται στον τομέα του πολιτισμού. Είμαι βέβαιη πως και πάλι δεν θα ίδρωνε το αυτί κανενός! Όπως μού έλεγε γνωστή συγγραφέας, το σκεπτικό της Κυβέρνησης στο θέμα αυτό φαίνεται πως είναι το εξής: “Δε φτάνει που κάνετε δουλειά που σας αρέσει, θέλετε να πληρώνεστε κι από πάνω;” Ακούγεται αστείο, αλλά μάλλον μοιάζει με την τραγική πραγματικότητα στην οποία φαίνεται πως ο Πολιτισμός “περισσεύει”, δεν χωράει!
Αυτό θα το βρούμε μπροστά μας, αλλά τότε δεν θα υπάρχει η κ. Μενδώνη στο υπουργείο για να δώσει εξηγήσεις και πολύ πιθανόν ούτε ο πρωθυπουργός θα έχει τη θέση αυτή για να δεχτεί τις συνέπειες. Αυτές θα τις βιώσουν οι επόμενες γενιές.
Η Κυβέρνηση προς το παρόν φαίνεται να πιστεύει πως οι άνθρωποι του πολιτισμού, οι καλλιτέχνες, είναι μεγαλοαπατεώνες με “κρυφές επενδύσεις” σε χώρες του εξωτερικού!
Θυμώνω. Θυμώνεις. Θυμώνουμε. Γιατί ο Πολιτισμός, που στο κάτω κάτω βρε αδερφέ είναι και επικερδής αν δεν σου λέει κάτι άλλο, αφήνει αδιάφορη την κυβέρνηση ενός Κράτους που κατ’ εξοχήν κομπάζει για τον Πολιτισμό του και “τα Φώτα” που έδωσε στον κόσμο. Τώρα “αλλάζει τα φώτα” σε ό,τι περιλαμβάνει η έννοια “Πολιτισμός”.
Όσο για την αλαζονεία και τη συνακόλουθη βεβαιότητα της επανεκλογής… χμμ, δε θα έπρεπε να εκτίθενται τόσο πολύ, ειδικά πρόσωπα όπως η κ. Υπουργός η οποία έχει προκαλέσει την οργή όποιου ανθρώπου σχεδόν υπηρετεί την Τέχνη και τον Πολιτισμό.
Το τι “θα έπρεπε να γίνει” το γνωρίζουν ακόμη κι αυτοί που δεν το πράττουν.