Οιδίπους unplugged

Πάει καιρός που έχω φύγει απ’ τη Θήβα

και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός.

Έφτασα σε εσένα

αναπάντεχο χαμόγελο της συμφοράς μου.

Ζούσες στην πλούσια Κόρινθο

την αστραποβολούσα μα τόσο ψεύτικη.

Το μόνο που ζητούσα ήταν την αγάπη σου.

Με κοίταξες ευθύβολα. Φαρμακερά.

Πόνεσα.

Έφτυσες χάμω και με τη λάσπη μού κάλυψες τα μάτια.

Μού είπες πως τώρα θα ήμουν μια χαρά

και με ξαπόστειλες έχοντας ήσυχη τη συνείδησή σου.

Ξανάπεσα στης πίκρας τα πηγάδια, στης απελπισίας την έρημο.

Με τα λασπωμένα μάτια

τολμώντας να αγγίξω τη δόξα της Αθήνας,

μπήκα ικέτης στο ναό των απόβλητων της ζωής.

Το δέντρο της Λησμονιάς δεσπόζοντας στο κέντρο

η μόνη μου ελπίδα πριν το τέλος.

Σημ:

(Οι δύο πρώτοι στίχοι προέρχονται από το τραγούδι «Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου» του ροκ συγκροτήματος ‘Διάφανα Κρίνα’. Και επειδή οι καιροί είναι πονηροί, είπα να το αναφέρω, για να προλάβω τυχόν καταγγελίες περί λογοκλοπής, που τελευταία είναι πολύ της μόδας).