Ανύψωση

Ψήγματα μόνο

Μέσα στη σκοτεινή ζωή μας

Ψήγματα αδάμαντα και χρυσού

Στις καθημερινές μας πράξεις

Στις συναντήσεις μας και τις χειρονομίες

Σε χρόνο ανύποπτο περνούν

Οι μεγάλες αλήθειες και λάμπουν

Σαν αστραπές στιγμής μικρές

Σύντομες διασταυρώσεις

Στα βλέμματα και στις συνομιλίες

Στα μικρά αγγίγματα των χεριών

Στα λόγια μας.

Και ανεπίγνωστα, στιγμιαία

Συντελείται η ανύψωση

Καθώς συνάθροιση άστρων

Και ροή νερών μέσα μας

Καταγράφεται εσαεί

Στη συμπαντική αρμονία.

Η αρχιτεκτονική της ανασύνθεσης

Σε θεάτρου ημίφως ηχούν

σφυρίγματα, φωνές, κηρύγματα,

Κορύβαντες, γίγαντες, ρήτορες

Ίσκιοι μεγάλοι με βουή

Κρατούν την ψυχή μας δεμένη.

Ώσπου απρόσμενα το φως

Εισχωρεί  στη σκηνή από παντού

Και όλα τα μεγέθη αλλάζει

Τα μεγάλα μικραίνουν διαρκώς

 Κι εξαφανίζονται.

Αιωρείται σκόνη μόνο

Κι από σκόνη συντίθεται τώρα

 Άλλη ύλη και μεγαλώνει.

Να συνθέσεις πάλι πρέπει

Από τη σκόνη σχήμα

Κι από το σχήμα χώρα

Και στη χώρα μέσα να οικοδομήσεις

Από  άφθαρτη ύλη να χτίσεις

Μη φοβηθείς αστοχίες και λάθη 

Απ’ την αρχή ξανά τα αφανή να φανερώσεις.

Σκέψου, από το σκότος και τ’ απώτερα βάθη

Σε συντρέχουν φωταύγειες μικρότατων

Λησμονημένων  του βυθού αναγνωρίσεις.