ΒΡΑΔΙΝΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Τα βράδια βγαίνει
ο παππούς ο παγοπώλης
από τη φωτογραφία
Πηγαίνει στο ψυγείο
—μόνοιασε με τον εχθρό του—
και παίρνει πάγο.
Παίρνει το τσίπουρο
και την κασετίνα,
με τα χαρτάκια
και τον καπνό.
Τραβάει για τις εκκλησιές
Βάζει τσίπουρο και πάγο
στις άγιες
και στους αγίους.
Στρίβει τσιγάρα
και τα ανάβει
απ’ τις φωτιές
των καντηλιών
Κερνάει
Ένα γλυκόλαλο χερουβείμ
αρχίζει το τραγούδι
Όλοι ακολουθούν.
Η Παναγιά τούς κάνει
παρατήρηση,
έχει ένα βρέφος να κοιμίσει…

ΟΛΟΣΩΜΗ

Ο ολόσωμος καθρέφτης/ ο καρφωμένος/ στο έμπα της ντουλάπας/
έχει γεράσει/ ξεχνάει πια/ τι πρέπει να δείχνει.
Όλο τα μπερδεύει
«γιατί άραγε, δεν τον κάνει κομμάτια, γιατί δεν τον πετάει η γραία κυρία»
λέει / το άδειο ανθοδοχείο/ στο γιασεμί / που θάλλει/ σε μια φωτογραφία/
και το ζηλεύει.

“Την δείχνει, όπως ήταν, με το ολόσωμο μαγιό της, μικρή,
τότε που την κυνήγαγε ο Αύγουστος, να της το βγάλει”
είπε η καρέκλα

που απέναντι απ’ τον καθρέφτη/ την έχει βάλει η κυρία / κι εκεί αφημένη / όλο κοιτάζει / το κορίτσι/ και τον Αύγουστο/ που πάλι έξω γυρίζει/ νέος, όπως πάντα.

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Κώστας Μοναστήρας γεννήθηκε στην Αθήνα στο τέλος του χειμώνα του 1967. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Ηλιοτριβείο, εκδόσεις Libron και Υέτιος Στίχος, εκδόσεις Έναστρον). Είναι δάσκαλος και παλεύει με τα χαρτιά και τα μολύβια, όπως και οι μαθητές του.