Η ελληνική λέξη «παρά-σιτος» σήμαινε κάποτε αυτόν που τρώει κοντά σε κάποιον άλλο, όπως περίπου το «σύν-τροφος». Απέκτησε την αρνητική της σημασία πολύ νωρίς, πριν από το τέλος της κλασικής αρχαιότητας. Και με αυτή την αρνητική σημασία (=αυτός που τρέφεται εις βάρος του άλλου) κάνει διεθνή καριέρα μέχρι σήμερα.

Ιδού λοιπόν τέσσερα από τα πιο διάσημα παράσιτα του ζωικού βασιλείου, που διακρίνονται για την εφευρετικότητα και την πονηριά τους. Τα περισσότερα καταστρέφουν ολοκληρωτικά τον ξενιστή τους, για χάρη των απογόνων τους. Διάλεξα για την πρώτη θέση, το μόνο που δεν είναι 100% θανατηφόρο.

 Η κομψή ζαφειρένια σφήκα χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα στη Χαβάη ως μέσον καταπολέμησης της κατσαρίδας. Με παταγώδη αποτυχία! Διότι η συμπεριφορά των παρασίτων δεν ελέγχεται με τίποτα. Μόνο τα έξυπνα παράσιτα ξέρουν και μπορούν να ελέγχουν τη συμπεριφορά των θυμάτων τους, μέχρι και να τα οδηγήσουν στην αυτοκτονία.

Στη φύση, όπως και αλλού, τα παράσιτα είναι πολυπληθέστατα. Δεν βρίσκεις ζώο ή φυτό που να μη φιλοξενεί παράσιτα. Και τα ίδια τα παράσιτα έχουν παράσιτα. Υπολογίζεται ότι πάνω από τα 2/3 των ζωντανών οργανισμών (ως άτομα, αν όχι ως είδη) είναι παράσιτα, λιγότερο ή περισσότερο ή σχεδόν  καθόλου βλαβερά για τους ξενιστές τους. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τον ξενιστή από το παράσιτο. Και τότε ακριβώς οι επιστήμονες αρχίζουν να αναφέρονται σε διάφορους τύπους «συμβίωσης». Η επιχειρηματολογία τους είναι ενδιαφέρουσα, αλλά όχι πάντα πειστική.