Σε αυτό του το βιβλίο ο Παναγιώτης Κουτρουβίδης παράγει μια τίμια και ειλικρινή, βιωματική, λογοτεχνία ζυγισμένη και λιτή στους τρόπους της και στο αποτέλεσμα.

Στη ρίζα κάποιων διηγημάτων βρίσκεται η ανδρική φιλία η οποία είτε υφίσταται εκ των προτέρων είτε καλλιεργείται με όρους ανταγωνιστικότητας και σταδιακά χτίζεται πετραδάκι-πετραδάκι μέχρι να γίνει ολόκληρος τσιμεντένιος τοίχος.

Σε άλλες περιπτώσεις ισχυρό σημείο είναι ο εφηβικός έρωτας και η ιπποτική στάση του ήρωα απέναντι σε αυτόν ως γεγονός, ως πράξη και ως περιεχόμενο που θα καθορίσει το μέλλον, το παρόν και την προσωπικότητα, τη συνείδηση και τη συμπεριφορά του.

Η λέξη εφηβεία φαίνεται να είναι συνολικότερα το κλειδί ανάγνωσης αυτής της συλλογής. Η εφηβεία του συγγραφέα είναι μία διαρκής εφηβεία, μία εφηβεία που διαπνέεται από συναισθήματα προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, μία εφηβεία που γίνεται στάση ζωής και καθημερινή πράξη.

Με οδηγό αυτήν την εφηβεία ο αφηγητής θα ερωτευτεί, θα σπουδάσει, θα κάνει οικογένεια, παιδιά, θα αλλάξει σπίτια, θα κυνηγήσει τα όνειρα, κι όταν τα δει να στερεοποιούνται πλέον σε ουσία ζωής θα είναι ικανός να συνειδητοποιήσει και να εκτιμήσει την αξία αυτής της ουσίας. Οι χαρακτήρες αναδεικνύονται στιβαροί, η αφήγηση ρέει αβίαστα απαλλαγμένη από κάθε είδους επιτήδευση ή υποκρισία. Η αγνότητα της προσωπικότητας του συγγραφέα αντικατοπτρίζεται πλήρως σε κάθε λέξη του κειμένου. Με την ίδια τρυφερότητα που αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται επίσης και τα πράγματα είτε πρόκειται για τον Τζίμι τον Κάκτο είτε πρόκειται για ένα μεταλλικό Γομφίο, για έναν Υπνόσακο, για τη Κιθάρα του (suzuki 38), για τα Μαξιλάρια που θα απορροφήσουν ένα leap of faith στο ΚΕΘΕΑ, για δυο Γατόνια παιχνιδιάρικα, για ένα Παγκάκι στο πάρκο όπου νοσταλγικά θα ξαναχτίσει τον έφηβο έρωτά του ένα ζευγάρι 70άρηδων και ούτω καθεξής.

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος

Καθηγητής Φυσικής, Ποιητής

Ο Παναγιώτης Κουτρουβίδης γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και από το 1990 εργάζεται στο ΚΕΘΕΑ, ασχολούμενος με την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση πρώην χρηστών και στελεχών του οργανισμού. Από το 2011 εργάζεται στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο ως  καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει σημαντικό επιστημονικό και συγγραφικό έργο στο πεδίο της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων και της εκπαίδευσης ενηλίκων. Έχουν εκδοθεί: η νουβέλα «Ξέρεις κάτι; Ποτέ δεν μετάνιωσα» (2001, Πατάκης) και η επιστημονική μελέτη «Σχολείο και χρήστες ναρκωτικών. Όταν οι απόβλητοι του εκπαιδευτικού συστήματος ξαναγυρίζουν στα θρανία» (2015, Φίλντισι), ενώ διηγήματά του κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο.