ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟ

Δεν θα πεθάνεις ούτε απόψε

Το ξέρεις

Έχουμε πολλά να δούμε και να πούμε

Αξόδευτα λόγια και φιλιά μετέωρα

Βλεφαρίδες οστράκων μας διαφυλάττουν

Στερεώματα μαρτυρούν το αχώρητο

Ω, πόσο αιώνιος είσαι

Πόσο θελκτική η υγρή απορία σου

Διανοίγομαι και έρχεσαι

Θα περιμένω

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ

«τὶ  ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου καὶ τί ποιήσω σοι;»*

Το χάδι σου κρυφό με μούδιασε

Γέμισε δάκρυα την μια πλευρά μου

Κι η άλλη μετέωρη έγειρε προς σε

Δεν έχω οστό

Δεν έχω πόρο

Εσύ ο Βασιλιάς

Κι εγώ ο δούλος σου

*Α΄ Βασ. 20:4.

(από την υπό έκδοση συλλογή: Παραλλαγές στο παράφορο, Αρμός 2020.)