Παρασκευή απόγευμα και η Κρατική δεν θα παίξει και πάλι απόψε…

Ο κορωνοϊός καλά κρατεί και ο πολιτισμός είναι το πρώτο θύμα του, με ή χωρίς υποκείμενα νοσήματα, αν και πάντα ο πολιτισμός είχε ως υποκείμενο νόημα την έλλειψη χρημάτων που άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Ανάμεσα στα δέοντα είναι η λειτουργία της ΚΟΑ, της οποίας η τωρινή αφάνεια όμως από τα πολιτιστικά είναι ο υποχρεωτικός όλων μας εγκλεισμός.

Η πρώτη Ορχήστρα της Ελλάδος, την οποία ο Φιλοκτήτης Οικονομίδης δημιούργησε το 1942 από τα σπλάχνα της Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών, ενώ στη συνέχεια την μετέτρεψε σε Συμφωνική, πριν την παραδώσει ως Κρατική, τη οποίας διετέλεσε και πρώτος Διευθυντής, γεννήθηκε για την ακρίβεια, ως Κρατική στις 28 Φεβρουαρίου 1943, ημέρα της κηδείας του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά.

Αυτά τα ολίγα για την μεγάλη ιστορία της και ας θυμίσουμε ότι από το Πόντιουμ τη Κρατικής μας πέρασαν πολλοί και επιφανείς σολίστες και διάσημοι διευθυντές.

Η πληγή της απραξίας όμως, που λόγω της επιδημίας πλήττει παγκοσμίως τον κόσμο, έπρεπε με κάποιον τρόπο να  επουλωθεί. Έτσι, η Ορχήστρα ανέλαβε δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, εξαιρετικής πολιτιστικής σημασίας, τόπους σύμβολα πανανθρώπινα διεθνώς, τα οποία θα αναδεικνύονται καθώς παράλληλα θα αναδεικνύεται και το έργο του μουσικού συνόλου. Το ρεπερτόριο είναι ευρύ καλύπτοντας όλο το φάσμα από το αμιγώς κλασικό έως την κινηματογραφική μουσική, την τζαζ, την έντεχνη. Οι συναυλίες θα προβάλλονται δωρεάν και θα διαρκέσουν μέχρι και τις 24 Δεκεμβρίου 2020.

 Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, λοιπόν,  επελέγη και η Μονή Δαφνίου για το πρόγραμμα (Dis)Playing Attica, πρωτοβουλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της Περιφέρειας Αττικής, το οποίο εντάσσεται στις  πολιτιστικές δράσεις της τρέχουσας, εξάμηνης, Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Λοιπόν κάτι κινείται εκεί έξω. https://youtu.be/KwuDnT4rKAQ

Στη Μονή Δαφνίου παίχτηκαν τα έργα, του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν (1770- 1827), το   Trio in C, op. 87, for two Oboes and English Horn– για δυο όμποε και ένα αγγλικό κόρνο, -1. Allegro 2. Adagio 3. Menuetto (Allegro molto, Scherzo) 4. Finale (Presto)-  και το

2. Variations on «Là ci darem la mano» WoO 28 for two Oboes and English Horn Thema- γιαδύοόμποε και αγγλικό κόρνο επίσης.

Οι οχτώ παραλλαγές του Μπετόβεν πάνω στο ντουέτο του Don Giovanni και της  Zerlina του Mozart από την όπερα Don Giovanni είναι οι ακόλουθες:

Andante Var. I (Allegretto) Var. II (L’istesso tempo) Var. III (Andante) Var. IV (Allegro Moderato) Var. V (Moderato) Var. VI (Lento Espressivo) Var. VII (Allegretto Scherzando) Var. VIII (Allegretto Giocoso.) Coda (Vivace)

Στο  Α‘ Όμποε έπαιξε ο Δημήτρης Βάμβας

 Στο Β’ Όμποε η Στέλλα Νικολαΐδη

και στο Κορ ανγκλέ η Χριστίνα Παντελίδου.

Ο χώρος, το ένα, και η εξαιρετική εκτέλεση των τριών πνευστών, το άλλο, που οι εξαιρετικοί καλλιτέχνες από ψυχής κατέθεσαν στο βίντεο, έριξαν φως στο φωτεινό εξωτερικά,, ούτως ή άλλως, αττικό τοπίο, από μέσα όμως γκρίζο και περιορισμένο.

Άλλωστε το όμποε ή οξύαυλος (ξύλινο πνευστό) και το αγγλικό κόρνο (όμποε και αυτό αλλά πιο μεγάλο), είναι συγγενή μεταξύ τους όργανα και διακρίνονται και τα δύο για τη μελαγχολία τουςˑ περισσότερο οξύ το ένα και πιο μαλακό, βαθύ  και βελούδινο, το άλλο.

Έτσι σαν να διαλέγονταν τα δύο όμποε με το ένα κορ ανγκλέ ξεδίπλωσαν στον αέρα που έπνεε κι αυτός ανάκουστος, αλλά δυνατός εκείνη την ημέρα στο αίθριο της Μονής Δαφνίου τη μελαγχολία τους που ισορροπούσε αρμονικά εξουδετερώνοντας τις αντιθέσεις ή συμφιλιώνοντας τις διαθέσεις και δείχνοντας πώς η Φύση και η Τέχνη συνεργάζονται ή όπως γράφει ο Γκαίτε «Στη μουσική, ίσως, είναι πιο έκδηλα εμφανής η αξιοπρέπεια της τέχνης», η οποία «εξυψώνει και εξευγενίζει ό,τι αγγίζει»  …