ΒΡΑΔΙΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ

Ήταν ένα από κείνα τ’ απογεύματα που σου δημιουργούν μια αμηχανία, επειδή έχει ήδη βραδιάσει για τα καλά και συ βρίσκεσαι ακόμα στο απόγευμα. Από πλευράς καθημερινού προγραμματισμού, που λέει όμορφα ο λόγος. Ο Φώτης είχε κάνει τις ασκήσεις του και ετοιμαζόταν να πάει για μπάνιο. Ασκούνταν καθημερινά μέσα στους τέσσερις τοίχους που κατοικούσε η ζωή του, για να μπορεί έξω απ’ αυτούς να περπατάει ευθύγραμμα. Όχι για τη στάση αυτή καθ’ εαυτή και την εκτίμηση του κόσμου στις γραμμές των σωμάτων, παρά για την ανοιχτωσιά που του ’δινε στο κεφάλι, ο αέρας της κίνησης μέσα στους σπονδύλους της στήλης του. Μετά το μπάνιο, έπρεπε να μαγειρέψει και να κάτσει επιτέλους να φάει για βράδυ. Αυτή αποτελούσε την καλύτερη ώρα της ημέρας του, καθώς και το πλουσιότερο γεύμα του, το βραδινό. Ένα γεύμα που έτρωγε με στυλ εκατομμυριούχου, ασχέτως αν μερικές φορές ήταν μόνο ρύζι με σάλτσα. Όταν τα βράδια ερχόντουσαν πραγματικά ως βράδια, ο Φώτης συνήθιζε να τρώει κατά τις εννιά εννιάμιση. Απόψε όμως, έτσι όπως τα υπολόγιζε, μάλλον κατά τις εντεκάμιση με δώδεκα θα έφτανε μπροστά στο πιάτο του, για το οποίο δεν είχε ακόμα καμία ιδέα. 

• You are not a good man! Go! And stop threatening her!

• I’ m not threatening her!

• Yes, you do! I heard you before! Just leave now!

• No! I am baby’s father!

• You are violent! She doesn’t feel safe with you! You are not a good man!

• Police told me I can sleep home!

• No! You have to wait until next week, when the court is done! Go and sleep in another place!

• No!

• I call the police!

Ο Φώτης βρισκόταν ήδη στο μπαλκόνι του, την ώρα που η διαχειρίστρια της απέναντι πολυκατοικίας προσπαθούσε να βγάλει άκρη τηλεφωνικά με τα όργανα της τάξης. Το βλέμμα του είχε κολλήσει σ’ εκείνο το ζευγάρι αλλοδαπών του αντικρινού υπογείου, που για πρώτη φορά έβλεπε. Ήταν και οι δυο τους μικροκαμωμένοι, με καταγωγή ασιατική. Η κοπέλα έστεκε συνεχώς πίσω απ’ την πλάτη της γυναίκας που την υπερασπιζόταν σθεναρά, ενώ ο father ήταν ένας τύπος μ’ έναν τρόπο στην κίνησή του, που έμοιαζε μ’ αυτόν της γάτας και δη γάτου αδέσποτου και πεινασμένου: φαινομενικά ήρεμος, ωστόσο επίμονος και απρόβλεπτα άγριος. Η συνομιλία της διαχειρίστριας με την αστυνομία δεν φαινόταν να βγάζει πουθενά, διόλου παράξενο βέβαια, καθώς η αστυνομία συνήθως ειδικεύεται στο να προσθέτει ή να διαιωνίζει τα προβλήματα κι όχι να τα λύνει. Πόσο μάλλον όταν αυτά αφορούν σε αλλοδαπούς. Αν φυσικά είχε τελεστεί κάποιο (θεωρούμενο από εκείνη) σοβαρό έγκλημα, τότε αναγκαστικά θα έπρεπε να παραστεί, πάντα όμως καθυστερημένα, με προτεραιότητα την ασφάλεια των υπαλλήλων της. Γιατί κι αυτοί άνθρωποι του θεού είναι, έχουν να θρέψουν στόματα, καταλαβαίνετε. Η διαχειρίστρια, από την καλή της την καρδιά και το αίσθημα ευθύνης που βάρυνε επάξια τους ώμους της, άρχισε να αγανακτεί με την ασυνεννοησία και του father αλλά και της αστυνομίας, καθώς κι η ίδια είχε μόλις γυρίσει από τη δουλειά της κουρασμένη. Το περιστατικό δε αυτό, τεντωνόταν επικίνδυνα στο χρόνο, έχοντας πλέον ξαποστείλει και το δικό της πρόγραμμα (μαζί με την υπομονή της) για περίπατο. Οι βίαιοι όμως σπασμοί στο στομάχι του Φώτη, δεν του άφησαν περιθώρια για να δει τη συνέχεια ή να κάνει κάτι σχετικό. Τον έστειλαν κατευθείαν για μπάνιο κι έτσι αυτομάτως έβαλε μόνος του μια μολυβένια τελεία στην εν λόγω ιστορία, ενώ αυτή βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη. Τελικά, με τα λίγα και τα πολλά, ο Φώτης κατάφερε να φτάσει μπροστά στο βραδινό του μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Απ’ έξω δεν ακούγονταν πλέον μανούρες, οπότε η τελεία έπρεπε να ’χε μπει από τους πρωταγωνιστές της και επισήμως πια. Αφού έφαγε, σκέφτηκε τις δουλειές που είχε να κάνει την επόμενη μέρα. Το πρώτο πράγμα που του ’ρθε στο μυαλό, ήταν να πει στη διαχειρίστρια της απέναντι πολυκατοικίας, ότι είναι καλός άνθρωπος.

Ο Γρηγόρης Γαϊτανάρος γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης) και χορό (IFPRO, Παρίσι), με μεταπτυχιακά στο art&design (Middlesex University of London–AKTO) και τη δημιουργική γραφή (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο). Εργάζεται ως δικηγόρος και δραστηριοποιείται ως συγγραφέας και σκηνοθέτης-χορογράφος, με δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά, συμμετοχές και διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.’