Απ. 130-131 Lobel-Page

και πάλι ο ΄Ερωτας που παραλύει τα μέλη με δονεί,

ετούτο το γλυκόπικρο, τ’ ακατανίκητο το ερπετό, Ατθίδα,

όμως εσύ την έγνοια σου για μένα τηνε μίσησες

και για την Ανδρομέδα ανοίγεις τα φτερά.

Απ. 16 Lobel-Page

Kάποιοι λένε πως τ’ ωραιότερο πράγμα πάνω στη μαύρη γης

είναι μία στρατιά από ιππείς· άλλοι, μία στρατιά από πεζούς

κι άλλοι, μια δύναμη από καράβια· εγώ όμως λέω πως είν’ εκείνο

που με πάθος ο καθένας αγαπά.

Κι είναι πανεύκολο να δώσω σ’ όλους να το καταλάβουν,

αφού η Ελένη που στην ομορφιά ξεχώριζε πολύ

απ’ όλους τους ανθρώπους, τον άντρα της τον άρχοντα,

τον πρώτο μέσα σ’ όλους, τον άφησε

και για την Τροία σάλπαρε,

κι ούτε για το παιδί της διόλου νοιάστηκε

ούτε για τους αγαπημένους της γονείς·

βλέπεις, μόλις την είδε η Κύπριδα, την πλάνεψε αμέσως·

γιατί τη λύγισε εύκολα […]

[…] κι ανάλαφρα […]

τώρα λοιπόν φέρνω στο νου μου την Ανακτορία

που λείπει από κοντά μου,

και που τ’ αγαπημένο της το βάδισμα να δω θα προτιμούσα

και του προσώπου της το φέγγος το λαμπρό,

παρά τ’ άρματα των Λυδών και πεζομάχους

με τα όπλα να χτυπιούνται.

Απ. 31 Lobel–Page²

΄Ιδιος θεός μού φαίνεται εκείνος κει ο άντρας

που απέναντί σου κάθεται

κι από κοντά το γλυκομίλημά σου

ακούει

και τ’ όμορφο το γέλιο σου,

τούτο που την καρδιά μου, αληθινά, ταράζει μες στα στήθη·

όταν για λίγο σε κοιτώ, μήτε φωνή μήτε μια λέξη

βγάζω,

καθώς η γλώσσα μου έχει παγώσει στη σιωπή

κι ευθύς, κάτω απ’ το δέρμα μου φλόγα λεπτή χυμάει.

Τα μάτια μου δεν βλέπουν τίποτε, βουίζουνε

τ’ αυτιά μου,

κι ιδρώτα χύνει το κορμί· ολόκληρη ένα τρέμουλο

μ’ αδράχνει, πιο πράσινη κι απ’ το γρασίδι γίνομαι

και φαίνομαι απ’ το θάνατο λίγο εγώ ν’ απέχω,

με σαλεμένα τα μυαλά.

Απ. 102 Lobel-Page

άχου μανούλα μου γλυκιά, δεν μπορώ πια στον αργαλειό να υφαίνω,

γιατί για ένα μικρό ο πόθος με κυρίευσε

και φταίει η Αφροδίτη η λυγερή γι’ αυτό.

1) Για τη Σαπφώ βλ. το κείμενό μας με θέμα τη λέξη σελάννα ( 20/1/2018).

2) Στο υπέροχο αυτό απόσπασμα της Σαπφώς, διάσημο ήδη στην αρχαιότητα, έχουμε κατά τη Ζακλίν ντε Ρομιγύ «την πρώτη περιγραφή ερωτικού πάθους της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας ».