Στο νέο της μυθιστόρημα η Τζένη Μανάκη αφηγείται την ιστορία ενός δυνατού έρωτα ανάμεσα στη δημοσιογράφο Νικολέττα Πάζη και τον αλγερινής καταγωγής συγγραφέα Φουάντ Μαζίν. Από την τυχαία, απρόσμενη γνωριμία των δυο τους στην εξωτική Τύνιδα προκύπτει μια ιδανική σχέση, κλυδωνίζεται όμως από σοβαρά, δυσεπίλυτα οικογενειακά προβλήματα που μαστίζουν τις οικογένειες των δύο ηρώων. Μοιραία, όσο κι αν προσπαθούν οι ίδιοι να την κρατήσουν αλώβητη, επηρεάζεται και περνά από φάσεις σιωπής και απομάκρυνσης, ωστόσο τα αισθήματα παραμένουν και παρά τις τραγικές εξελίξεις δείχνουν να υπερισχύουν και τελικά να νικούν. Η οικογένεια του Φουάντ έχει πέσει θύμα του ισλαμικού φονταμενταλισμού καθώς η σύζυγός του, με την οποία απέκτησε δυο γιούς, έχει δολοφονηθεί από τρομοκράτες και στη συνέχεια ο μικρός γιος του στρατολογήθηκε στο τζιχάντ. Ο Φουάντ επιδίδεται σ΄έναν αγώνα σωτηρίας του παιδιού του, αλλά δεν καταφέρνει να αποσοβήσει την τραγική κατάληξη. Από την άλλη μεριά η Νικολέττα, τραυματισμένη ψυχικά από οδυνηρές απώλειες αγαπημένων της προσώπων, έχει εγκαταλείψει το νησί της και κάνει καριέρα δημοσιογράφου στο Λονδίνο με τη σκέψη της όμως πίσω, στην εγκλωβισμένη μέσα σε έναν κακοποιητικό γάμο αδελφή της, το μοναδικό πρόσωπο που απέμεινε από την οικογένειά της.
Το φόντο της ερωτικής ιστορίας συνθέτουν ένα ατελέσφορο και ανούσιο στην πραγματικότητα συνέδριο για την εξάλειψη της φτώχειας στον πλανήτη με τους συνέδρους να θεωρητικολογούν, να παρακάθονται σε πλούσια γεύματα και να τσουγκρίζουν ποτήρια ακριβής σαμπάνιας, η δράση ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ευρώπη, οι αιματηρές συγκρούσεις στις πρώην γαλλικές αποικίες της βόρειας Αφρικής, η ενδοοικογενειακή βία, τα αδιέξοδα των σχέσεων και η αγωνιώδης για τον δυτικό άνθρωπο των αρχών του 21ου αιώνα προσπάθεια αναζήτησης νοήματος.
Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη με αφηγήτρια την κεντρική ηρωίδα. Αποκτά παραστατικότητα με διαλόγους μεταξύ των ηρώων, ενώ οι περιγραφές στήνουν τα σκηνικά των τοπίων, των πόλεων ή των εσωτερικών χώρων που εκτυλίσσεται η δράση, υποβάλλουν ή αισθητοποιούν την ψυχική διάθεση των προσώπων. Τους κεντρικούς ήρωες περιβάλλουν, εκτός από τα μέλη των οικογενειών τους, φιλικά τους πρόσωπα που δρουν υποστηρικτικά, καταλαγιάζουν τις εντάσεις και αποφορτίζουν τους πρωταγωνιστές.
Όπως στα προηγούμενα μυθιστορήματα της συγγραφέως έτσι κι εδώ το στοιχείο του κοσμοπολιτισμού είναι έντονο. Η δράση μεταφέρεται από τα βορειοαφρικανικά παράλια στο Λονδίνο, σ΄ένα ελληνικό νησί και στο Παρίσι. Οι κεντρικοί ήρωες, επίσης όπως οι πρωταγωνιστές των προηγούμενων έργων της Μανάκη, είναι υψηλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, καλλιεργημένοι, πολυπράγμονες, λάτρεις της τέχνης, με ευαισθησίες πάνω στα κοινωνικά προβλήματα, έντονη στοχαστική, φιλοσοφική ροπή και ευρείς πνευματικούς ορίζοντες. Μια τρίτη κοινή συνιστώσα στη μυθοπλασία της συγγραφέως είναι η κατάδυση που επιχειρεί στον νοητικό και συναισθηματικό κόσμο των ηρώων της και η λεπτομερής καταγραφή των σκέψεων, των προβληματισμών, των φόβων και των προσδοκιών που τους παρακινούν σε δράση, τους ακινητοποιούν ή τους οδηγούν ακόμη και στην αυτοκαταστροφή. Στο μυθιστόρημα αυτό αξιοποιείται η πλούσια γνώση της συγγραφέως γύρω από το θέατρο με αναφορές σε σπουδαία θεατρικά έργα συνοδευμένες από αναλύσεις των ιδεών που τα διέπουν και εμβάθυνση στους δραματικούς χαρακτήρες, όπως και η αγάπη της για τη μουσική με τη σύνδεση έργων του κλασικού ρεπερτορίου με τις ευχάριστες ή τις δύσκολες στιγμές των ηρώων. Ο τίτλος του βιβλίου παραπέμπει στον αριστουργηματικό πίνακα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου “Πορτρέτο ενός άνδρα με το χέρι στο στήθος του ‘’, που αποτελεί και το ευρηματικό έναυσμα για τη γνωριμία της Νικολέττας με τον Φουάντ.
Μερικά αποσπάσματα:
Περπατούσα ασθμαίνοντας, χαμένη σε έναν παράδρομο, με αγωνία να φθάσω στη μεγάλη λεωφόρο πριν πέσει το απόλυτο σκοτάδι, κυριευμένη από τον φόβο του άγνωστου. Η πόλη είχε γίνει στα μάτια μου ένα σύμφυρμα αδιέξοδων δρόμων. Τα αραιά χλωμά φώτα δημιουργούσαν αδύναμες φωτεινές κηλίδες πάνω στο πλακόστρωτο που άχνιζε από την ολοήμερη κάψα του ήλιου, καθώς η θερμοκρασία άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Το ανεπαίσθητο αεράκι δημιουργούσε σκιές και ανησυχίες, όταν το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω στο πρόσωπο του μαυροφορεμένου άνδρα, με το δεξί χέρι πάνω στο στήθος. Το γκριζωπό φέγγος που είχε αρχίσει να διαχέεται παντού ήταν πιθανόν υπεύθυνο για την αυτόματη ταύτισή του με τον άνδρα στον πίνακα του Γκρέκο, με μία απρόσμενη, εκπληκτική ακρίβεια. Σελ. 11
Πού πηγαίνει η αγάπη όταν χάνεται; Πώς αντέχονται τόσοι αποχωρισμοί; Μέσα στο κεφάλι μου συνωστίζονται άναρχα. Μια ατέρμονη παλινδρόμηση από το παρελθόν στο παρόν. Πώς να καταφέρω να χαρώ…σε ποιο σημείο να κρύψω τη θλίψη για την κατάντια της Αίγλης; Ήθελα να γινόταν να την αναβάλλω ή να τη στοιβάξω πάνω στις τόσες άλλες στο βάθος της συνείδησής μου. Να αφήσω χώρο στην αγάπη, στην τρυφεράδα του Φουάντ, να βυθιστώ στο πάθος του, να ξεχάσω. Όμως δεν υπάρχει εργαλείο γι΄αυτές τις διεργασίες. Σελ. 91
Η ροή του προγράμματος διακόπηκε από μια έκτακτη είδηση. Δύο νεαροί Βρετανοί, αγνώστων μέχρι στιγμής στοιχείων, πυροδότησαν αυτοσχέδιες βόμβες μέσα σε σακίδια σ΄ένα λεωφορείο στο Λονδίνο, κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής. Από τις εκρήξεις σκοτώθηκαν οι τρομοκράτες κι ακόμη πέντε άνθρωποι, ενώ οι τραυματίες ήταν περίπου είκοσι. Ποια νοσηρή γοητεία συναρπάζει τον τρομοκράτη, ποια του γεννά ένα τόσο βαθύ μίσος ώστε να περιφρονεί τις ζωές των ανθρώπων στο όνομα μιας πρωτόγονης ιδέας και να καταστρέφει όσες το δυνατόν περισσότερες; Ο άνθρωπος μεταστοιχειώνεται σε θηρίο ανήμερο όταν φανατιστεί. Η μάστιγα αυτή έπαιρνε διαρκώς διαστάσεις. Σελ. 232
