Ίσως γιατί με λένε Μπεχλιβάνη,
μπορεί όμως και γιατί μεγάλωσα
σε σπίτια τούρκικα με δροσερές αυλές,
μέσα στην κάψα του κάμπου καλοκαίρι,
με καφασωτά, χαγιάτια και μιντέρια,
βρέθηκα (ή με ορίσαν;) σε κέλευθο ορεινή,
σημείο κομβικό, να φυλώ σκοπιά στη βρύση,
στη βρύση αυτή που συναντώ στο δρόμο
για το σχολειό πηγαίνοντας, όπου διδάσκω.
Απορώ και διψώ.
Σκύβω να πιω και τότε
νιώθω τον κίνδυνο να πλησιάζει πίσω μου.
Ήδη και η βρύση με προειδοποιεί
καθώς το κρύσταλλο νερό αίφνης γεμίζει άμμο.
— «Κι ο θείoς μου», σκέφτηκα, «ο Θωμάς,
στα μέρη τούτα αντάρτης,
κάπως έτσι σκοτώθηκε…» —
Δεν πρόλαβα να δω τίποτε άλλο.
Η παιδική μου φίλη γρήγορα
με σκέπασε ολόκληρον
με κίτρινο μαντήλι, με ψίθυρους γλυκούς
και πονεμένους.
“Οι τουρκονόμοι”, άκουσα, το μόνο,
πριν βυθιστώ στην αγκαλιά των παιδικών μου χρόνων.
Ποιοι είναι; αναρωτήθηκα – κι ακόμα αναρωτιέμαι.
Από τους Τούρκους μάς φυλάν
ή Τούρκους προστατεύουν;
ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Καθώς μεγαλώνεις συνέχεια να αφαιρείς,
να ξεφορτώνεσαι άχρηστα υλικά,
σκέψεις που άσκοπα σ’ ακολουθούν ακόμη,
μνήμες αισθημάτων χωρίς αποδέκτη πια!
Έτσι ανάλαφρος, χωρίς βάρη περιττά,
με βήμα ζωηρό συνέχισε να προχωράς,
με βλέμμα νεανικό αντίκρισε τον ορίζοντα,
άντεξε το τίποτα που καραδοκεί πίσω του.
Αν κόψεις τον κορμό του παλιού δέντρου,
που δεν σηκώνει πια το βάρος του,
πάλι οι ρίζες οι δυνατές θα τινάξουν βλαστάρια,
υπόσχεση νέων, λαμπερών φυλλωμάτων.
Κι οι τριανταφυλλιές, αν συχνά τις κλαδεύεις,
συνεχίζουν ακάθεκτες να ανθοφορούν,
μέσα στη δροσιά του Φθινοπώρου νέα ρόδα ανοίγουν,
χαμογελούν ρουφώντας το χλωμό του φως.
Μην νοσταλγείς το καλοκαίρι!
Έτσι προχώρα μεγαλώνοντας, γενναία…
Γεμάτος από τα άνθη του Φθινοπώρου
μπες αβρά, πλην σταθερά, στην επικράτεια του Χειμώνα
και πρόσφερε γενναιόδωρα τη δροσερή ομορφιά τους
στην πρώτη ισχυρή παγωνιά
που θα τα βαλσαμώσει!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Θωμάς Μπεχλιβάνης γεννήθηκε στον Πλατύκαμπο της Λάρισας το 1954. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και από το 1979 υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση. Το 2007 έγινε Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων στο Ν. Καρδίτσας και από τον Νοέμβρη του 2010 Προϊστάμενος Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Δ.Ε. της Περιφερειακής Διεύθυνσης Θεσσαλίας, μέχρι τον Ιούνιο του 2014, οπότε και αφυπηρέτησε. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Προγράμματος Σπουδών για τη Γλώσσα, υπό την εποπτεία του καθηγητή Χρήστου Τσολάκη, και μέλος της συγγραφικής ομάδας του βιβλίου «Θεματικοί κύκλοι για το Λύκειο». Είναι διδάκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Θέμα της διδακτορικής του διατριβής: «Ο “θάνατος” στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη». Δίδαξε «Νεοελληνική και Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία», «Ποίηση και Θέατρο» και «Μουσειακή εκπαίδευση» στους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, στο Πρόγραμμα Επαγγελματικής και Ακαδημαϊκής Αναβάθμισης Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Επίσης, δίδαξε Ιστορία του Αρχαίου Δράματος στα σεμινάρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. – «Θεσσαλικό Θέατρο» το 1990 και 1991. Από το 1994 μέχρι το 2014 συμμετείχε σε όλες τις μορφές Επιμόρφωσης του ΠΕΚ Λάρισας και του Υπουργείου Παιδείας, ενώ τα θέματα της επιμορφωτικής του δράσης επικεντρώνονταν στη διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων, στις νέες μεθόδους διδασκαλίας και στα νέα βιβλία, στα νέα Προγράμματα Σπουδών, στη χρήση των νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία, στην αξιολόγηση του μαθητή και του εκπαιδευτικού έργου, στο «προφίλ» του σύγχρονου εκπαιδευτικού, στη διαχείριση προβλημάτων στην τάξη κτλ. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε πολλά συνέδρια και σεμινάρια με θέμα την Εκπαίδευση, τη Γλώσσα, την Ιστορία, την Νεοελληνική και την Αρχαία Γραμματεία, ενώ πλήθος άρθρων και εισηγήσεών του έχουν δημοσιευθεί σε Πρακτικά Συνεδρίων, σε περιοδικά (όπως ο Φιλόλογος, η Φιλολογική, η Νέα Εστία, οι Σημειώσεις, τα Μικροφιλολογικά της Κύπρου κτλ), καθώς και στον αθηναϊκό και τοπικό τύπο της Λάρισας.
