ΣΤ’ ΑΓΡΙΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΙΑ

Με τον ασπροχιονιά θα έρθω πάλι

να δω τον κάμπο, τα ρουμάνια μου

μα και τα χαμηλά του κόσμου ένστικτα

που με ξεκλήρισαν πριν την ώρα μου

αλλά με την Ασήμω αυτή τη φορά μαζί μου,

με τη σπάθα μου μαζί θα έρθω

συντρόφισσα εδώ πάνω στους ουρανούς μου

ναι, Πρόκριτοι και μινίστροι, ελεεινοί

που να χαλάσει ο ντουνιάς

είπα κι εγώ τότε

όπως το θέλησε κι ο Ρήγας

να ξεσκλαβωθεί το Γένος

και με χάλασαν οι άθλιοι, οι άκαπνοι

στ’ άγρια μανουσάκια όμως ορκίστηκα

να πιώ στην υγειά σας κόκκινο κρασί

να δω ξανά μιαν άσπρη μέρα, φίλοι μου

γιατί Οδυσσέα με λένε κι εμένα

που κράτησα εκείνο το χάνι με βόλια

με Θεό αρματολό και κλέφτη δίπλα μου.

*