ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ

Στον Βασίλη Μηνακάκη

Όλα ενέργεια λοιπόν.

Ουσία του κόσμου

και αίτιό του τελικό.

Κοίταξε εκείνο το λιοντάρι.

Έχει ξεκρίνει τα σκυφτά βουβάλια

‒τόσο μα τόσο απασχολημένα

επάνω από τον βρομερό νερόλακκο‒

και βρυχάται ήδη.

Φωνάζει από μακριά πως

«είμαι εδώ και τρέξτε να σωθείτε».

Μην απορείς που φλυαρεί, ξέρει τι κάνει.

Ο δυνατός ενέργεια ματαίως δεν ξοδεύει.

Οι άλλοι ας ξεκινήσουν το φευγιό.

Και ας ασθμαίνουν μια ζωή,

για να επιβιώσουν.

Άλλωστε,

το πιο γέρικο κι αδύναμο βουβάλι

σε λίγο θα σπαράζει στα σαγόνια του.

Η ενέργεια επιλέγει

το ιδανικά τρωτό

και, πάνω απ’  όλα, τη συντομότερη οδό.

Νιώθει πολύτιμη. 

Δεν αναλώνεται ασκόπως.

Και η γη γυρίζει.

ΑΦΗΓΗΣΗ

Για τον  Γ. Καλ.

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας  –Γ. Σεφέρης, Αφήγηση. Στο Ποιήματα, Ίκαρος

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει ψηλαφώντας.

Την όραση την έχει για να ψαχουλεύει μες στα βλέμματα,

γυρεύοντας μιαν άλλη Αντιγόνη

και την αφή του μόνο να χαϊδεύει

τις ελιές,

που δεν τον λησμονήσανε κι εφέτος.

Κάποιοι τον είδαν ν’ αγκαλιάζει

μια από δαύτες που  ’τανε στέρφα από χρόνια,

ρωτώντας την αν πόνεσε

απ’ το καρφί που έμπηξεν επίτηδες

ένας εργάτης, για να κρεμάσει δήθεν το δισάκι του.

Κάποιοι τον άκουσαν να της

ορκίζεται

ότι γι’ αυτήν, μόνο γι΄ αυτήν

θα πολεμήσει.

Κάποιοι θυμήθηκαν πως χρόνια πριν

ουρλιάζοντας

κυλιόταν στο χορτάρι που  ήτανε για τις κατσίκες.

Σαν τον πλησίασε ο πατέρας του

ρωτώντας με θυμό γιατί το γέννημα χαλάει,

«ήθελα μόνο μια στιγμή να δω πώς ένιωθε ο Ζορμπάς, πατέρα» αποκρίθηκε.

Κι ο κύρης βάζει πάλι το καπέλο κι έστρεψε,

να μην κοιτάξει ο μικρός τα μάτια που βουρκώσαν.

Ξέρω πως είναι ολωσδιόλου ασυνήθιστος.

Μπορεί να σας τρομάζει κιόλας, ο ορκισμένος·

μα σας μιλώ γι’ αυτόν

γιατί δε βρίσκω τίποτε να μην το συνηθίσατε.

Περβόλι η καρδιά του,

κι όσοι μείνατε παιδιά

καλώς ορίσατε!