Δημήτρης Γαβαλάς: Άρπαγες και Αρπαζόμενοι

Post author:Δημήτρης Γαβαλάς
Post published:29 Μαΐου 2021
Post category:ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ / Πρωτοσέλιδο

Το βασικό γεγονός που, από την αρχή της ζωής της ανθρωπότητας, μας έχει δέσει με την κάθε είδους κρίση, τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους, είναι ο διχασμός σε υποκείμενο και αντικείμενο, σε εγώ και μη-εγώ, σε εγώ και οι άλλοι, και κατά συνέπεια σε δικό μου και δικό σου. Αυτός ο πρωταρχικός διχασμός συνεπάγεται την ύπαρξη του ‘άρπαγα’ από τη μια και του ‘αρπαζόμενου’ από την άλλη.

Ο άρπαγας, η αρπαγή και το αντικείμενο της αρπαγής -το αρπαζόμενο- είναι ένα σύστημα που προέρχεται από την πρωτόγονη αντίληψη του δυισμού ανάμεσα στο υποκείμενο/ εγώ και στον κόσμο. Το εγώ, η προσωπικότητά του, η ύπαρξή του, η ζωή του, είναι ουσιαστικά μια φαντασίωση, είναι κενά περιεχομένου, ανυπόστατα, γι’ αυτό το εγώ γνωρίζει καλά ότι είναι ένας κόμπος μες στην πραγματικότητα, γνωρίζει τη μικρότητα, τη γυμνότητα, τη μοναξιά του και αντισταθμιστικά προσπαθεί να αποδείξει ότι υπάρχει, δρα συνεχώς γιατί μονάχα μέσα από τη δράση υπάρχει, είναι γεμάτο αλαζονεία, προσπαθεί να διευρυνθεί, να πλουτίσει μέσα από την αρπαγή του άλλου.

Αυτή η δράση του τροφοδοτείται συνέχεια από την έμφυτη ανασφάλειά του, εκφράζεται από την προσκόλληση στα αντικείμενα και οδηγεί στην αρπαγή τους. Τότε το αντικείμενο ασκεί τη δικιά του γοητεία στο εγώ δίνοντάς του την ψευδαίσθηση της αιώνιας μεταξύ τους σχέσης και ισχύος. Όταν το αντικείμενο δεν είναι μόνο κάποιο πράγμα αλλά άνθρωπος, τότε η σχέση τους μεταβάλλεται σε αλληλοσπαραγμό του άρπαγα και του αρπαζόμενου ή σε πόλεμο για τη διεκδίκηση του ίδιου αντικειμένου. Όταν τελειώσει αυτός ο γύρος ξεκινάει καινούριος με νέο αντικείμενο και έτσι συνεχίζεται ατελείωτα αυτή η διαδικασία και ο διχασμός που οδηγεί στην αρπαγή.

Όλα αυτά συνδέονται άμεσα με τη συνειδητότητα. Η ταύτιση του ατόμου με το αντικείμενο δείχνει ότι αυτό βρίσκεται σε κατάσταση ασυνειδητότητας. Αν η ατομικότητα δεν γίνει συνειδητή, τότε δεν υπάρχει άτομο ψυχολογικά, απλώς υπάρχει μια συλλογική ψυχολογία. Σε αυτή την περίπτωση, η μη συνειδητή ατομικότητα ταυτίζεται με το αντικείμενο, δηλαδή προβάλλεται σε αυτό. Έτσι το αντικείμενο αποκτά πολύ μεγάλη αξία και συνιστά πανίσχυρο προσδιοριστικό παράγοντα.

Ο καπιταλισμός είναι σήμερα ανίκητος γιατί στηρίζεται στο ανθρώπινο εγώ και στη ροπή του για αρπαγή. Ο καταναλωτισμός των τελευταίων ετών είναι μια κρυμμένη αρπαγή, η οποία είναι τόσο δυνατή ως ροπή ώστε οδηγεί στον παραλογισμό του δανεισμού και της απληστίας.

Σήμερα η αρπαγή έχει γίνει κανόνας: όποιος μπορεί αρπάζει ό,τι μπορεί. Τα πάντα λεηλατούνται από τους κάθε είδους ισχυρούς. Αν υπήρχαν πραγματικοί ηγέτες που δεν εξαρτιόνταν από τους άρπαγες, ίσως υπήρχε λύση, αλλά όταν οι ‘ηγέτες’ εξαρτώνται πλήρως από τους ισχυρούς, τότε δεν υπάρχει άμεση λύση, εκτός αν οι αρπαζόμενοι ξυπνήσουν κάποια στιγμή και αποφασίσουν να πάψουν να είναι τα θύματα. Μακροπρόθεσμα όμως μπορεί η ουσιαστική παιδεία αφενός και η κατάργηση των διαφόρων τεχνασμάτων (τόκος, ελεύθερες αγορές, τράπεζες κτλ.) αφετέρου να ισορροπήσουν την κατάσταση, αρκεί να το θέλουν οι συνειδητοποιημένες κοινωνίες και οι συντεταγμένες πολιτείες –αυτά όμως είναι δύσκολα πράγματα και απαιτούν χρόνο.

236

Facebook0 Tweet0 Pin0 Email0

Tags: παραλογισμός δανεισμού και απληστίας

Δημήτρης Γαβαλάς

O Δημήτρης Γαβαλάς γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1949. Σπούδασε Μαθηματικά, Κυβερνητική και Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου σε μεταπτυχιακές σπουδές και Ψυχολογία του Βάθους σε ελεύθερες σπουδές. Εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή με θέμα τα Μαθηματικά, τη Θεμελίωση και τη Διδακτική τους. Αρχικά εργάστηκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ως Ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών «Δημόκριτος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εκπαίδευση ως καθηγητής Μαθηματικών. Συνεργάστηκε με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (στη συγγραφή Προγραμμάτων Σπουδών & σχολικών βιβλίων και σε άλλα εκπαιδευτικά θέματα). Εργάστηκε επίσης στη Βαρβάκειο Σχολή, και συνέχισε ως Σχολικός Σύμβουλος. Για το πνευματικό του έργο, έχει τιμηθεί από τον Δήμο Κορινθίων. Το δοκίμιό του για τον Οδυσσέα Ελύτη έλαβε κρατική διάκριση, ενώ το ποίημα «Φανταστική Γεωμετρία» περιελήφθη στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β΄ τάξης του Γυμνασίου.

Έργα του Δημήτρη Γαβαλά:

Ποίηση

Σπουδές. Αθήνα, 1973.
Μετάβαση στο Όριο. Αθήνα, 1974.
Ανέλιξη. Αθήνα, 1975.
Δήλος. Αθήνα, 1976.
Εσωτερική Αιμομιξία. Αθήνα, 1977.
Η Πάλη με το Άρρητο. Αθήνα, 1978.
Ελεγείο. Αθήνα, 1979.
Τα Εξωστρεφή. Αθήνα, 1980.
“Η Του Μυστικού Ύδατος Ποίησις“. Αθήνα 1983.
Το Πρόσωπο της Ευτυχίας. Κώδικας, Αθήνα, 1987.
Απλά Τραγούδια για έναν Άγγελο. Κώδικας, Αθήνα, 1988.
Φωτόλυση. Κώδικας, Αθήνα, 1989.
Ακαριαία. Κώδικας, Αθήνα, 1994.
Σύμμετρος Έρωτας Ή Τα Πρόσωπα του Αγγέλου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1996
Άγγελος Εσωτερικών Υδάτων. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1998.
Το Λάμδα του Μέλλοντος. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2003.
Ποιήματα 1973-2003: Επιλογή. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2004.
Ου Παντός Πλειν. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006.
Στη Σιωπή του Νου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2013.
Δίχως Μαγνητόφωνα Φωνόγραφους Δίσκους και Μαγνητοταινίες. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2016.

Δοκίμιο

Η Εσωτερική Διαλεκτική στη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη. Κώδικας, Θεσσαλονίκη, 1987. (σσ. 94).
Ψυχο-Κυβερνητική και Πολιτική: Αναλυτική Θεώρηση του Πολιτικού Φαινομένου. Κώδικας, Αθήνα, 1989. (σσ. 40).
Αισθητική και Κριτική Θεωρία των Αρχετύπων: Θεωρητικά Κείμενα και Εφαρμογές. Κώδικας, Αθήνα, 1999. (σσ. 202).

Μετάφραση – Εισαγωγή – Σχόλια
Nicoll, M. Ψυχολογικά Σχόλια στη Διδασκαλία του Γκουρτζίεφ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1997. (σσ. 96).

Επιστημονικά Βιβλία

Πρότυπα και Χαρακτήρας Κυβερνητικών Συστημάτων: Συμβολή στη Θεωρητική Κυβερνητική – Ένα Μαθηματικό Μοντέλο. Πάτρα, 1977 και Αθήνα, 1993 . (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 250).
Η Θεωρία Κατηγοριών ως Υποκείμενο Πλαίσιο για τη Θεμελίωση και Διδακτική των Μαθηματικών: Συστημική Προσέγγιση της Εκπαίδευσης. Πάτρα, 2000. (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 350).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 1: Μη-συμβατική Ανάλυση, Ασαφή Σύνολα, Η έννοια της Μη-διακριτότητας. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2005. (σσ. 190).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 2: Πρώτη Μύηση στη Θεωρία Κατηγοριών. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2006. (σσ. 330).
Το Αρχέτυπο του Τυχερού Παιχνιδιού: Για την Τύχη, τη Μαντική και τη Συγχρονότητα Σύμφωνα με τις Απόψεις των C. G. Jung και M.- L. von Franz. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006. (σσ. 280). (Σε συνεργασία).
On Number’s Nature. Nova Publishers, NY, 2009 (pp. 70).
Συστημική: Σκέψη και Εκπαίδευση – Συμβολή στο Ζήτημα της Εκπαίδευσης. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011. (σσ. 310).
Αρχετυπικές Μορφογενέσεις. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2012.
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 3: Για τη Φύση του Αριθμού. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2012. (σσ. 360).
Αρχέτυπο: Η Εξέλιξη μιας Σύλληψης στον Τομέα της Γνώσης. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2015. (σσ. 320).
Κυβερνητική: Αναζητώντας την Ολότητα. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2016. (σσ. 400).

Κρατικά Σχολικά Βιβλία
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στην Α΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1997.
Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Β΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2015.
Λογική: Θεωρία και Πρακτική για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2008.
Μιγαδικοί Αριθμοί. Κεφάλαιο στο: Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.

Δημοσίευσε επίσης πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για θέματα εκπαίδευσης, πολιτικής, λογοτεχνίας κτλ.