Μια σταγόνα  παιδιού…

Πάντα, πάντα, πάντα!….

Αναζητώ και τιμώ, 

πάντα, πάντα, πάντα!…

Τη ρίζα τού ανθρώπου…

Πάντα, την αναζητώ, 

την βρίσκω και την τιμώ!…

Αυτήν, που θα βλαστήσει

και θα βγάλει κλαριά

και άνθη πολύχρωμα κι ευωδιαστά

και φυλλώματα δροσερά…

Πάντα, απευθύνομαι σ’ αυτήν…

Αυτή μ’ ενδιαφέρει!…

Το θεμέλιο…

Ακόμη κι αν συναντώ ξερά κλαριά…

Είτε απ’ τον χρόνο, 

είτε από κακοτυχία, 

είτε από κακουχίες,

είτε από αμέλεια…

Η ρίζα είναι, πάντα, ρίζα!…

Πάντα, θα έχει μια σταγόνα παιδιού…

Καθαρής αθωότητας και απενοχοποίησης…

Η ρίζα είναι ο ιδεωδέστερος τόπος (μακάρι ανα-)ψυχής!…

Εκεί, κάθε κλαρί θέλει και βρίσκει ένα λίκνο, για να κοιμηθεί σε στάση εμβρύου…

Ακόμη κι όταν έχει χάσει τη μήτρα του…

Η Θεοδώρα Δέδε είναι δημοσιογράφος