Ο Τόμας Μπέρνχαρντ (1931-1989) είναι γνωστός, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, πρωτίστως ως πεζογράφος και δευτερευόντως ως δραματουργός. Υπάρχει, όμως, μια ακόμα συγγραφική όψη του, εκείνη του ποιητή, που είναι η περισσότερο σκιασμένη και γίνεται γνωστή στην Ελλάδα ουσιαστικά για πρώτη φορά, χάρη στην παρούσα έκδοση-μετάφραση ολόκληρου του ποιητικού έργου του.
Ως ποιητής εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο, προσεγγίζοντας ολοένα και περισσότερο προς εκείνον τον ψυχισμό και τη στάση απέναντι στη ζωή, τον εαυτό του και τους ανθρώπους, που γνωρίζουμε από την πεζογραφία του, ό,τι μπορούμε σχηματικά να ονομάσουμε αρνητισμό.
Ο ίδιος ο Μπέρνχαρντ, στα πολλά αυτοβιογραφικά και αυτοαναφορικά κείμενά του, συχνά αναφέρθηκε στον αρνητισμό του. Έγραψε, για παράδειγμα, σε ένα από αυτά: Είμαι ενδεχομένως για όλη μου τη ζωή ο αρνητικός συγγραφέας. Αλλά πρέπει να πω ότι αισθάνομαι απολύτως καλά σ’ αυτόν τον ρόλο· δεν μ’ εξοργίζει καθόλου. Γιατί οι άνθρωποι λένε ότι είμαι ένας αρνητικός συγγραφέας, ενώ είμαι, συγχρόνως, ένας θετικός άνθρωπος. Λοιπόν, δεν πρόκειται να πάθω τίποτα, δεν είν’ έτσι; Ή μήπως αυτό είναι επικίνδυνο; Δεν ξέρω! Κυρίως όταν βρίσκομαι πολύ μακριά από την πατρίδα μου, τα βρίσκω όλα πολύ ευχάριστα.
