Καθένας γυρεύει μια απάντηση

Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και χάζευα το βύθισμα του ήλιου

όπως το κάνουν όλοι με λαγνεία λυτή

φλερτάρουν τα χρώματα

σμίγουν μαζί τους

αγγίζουν το κατακόκκινό τους

χαμογελούν με σπάταλη διάθεση

αφουγκράζονται.

Το φεγγάρι του θερισμού φίλησε τον ήλιο

που σωριάστηκε

που πρόδωσε ακόμη μια φορά τη μέρα

που νυσταλέα μες τα αρώματα

-όπως και αν το δεις- αντάλλαξε το χρυσό με το σκούρο.

Η νύχτα ευγνωμονούσε

το ξεγλίστρημα  του ήλιου.

Δε θέλει σοφία να καταλάβεις ότι το ένα διαδέχεται το άλλο

κι όπου η ψυχή κατοικεί μια φορά

την άλλη αδάμαστη παγιδεύεται αλλού

σε νέο ήλιο

είναι, άλλωστε, μια νομοτέλεια η κίνηση

μια ελευθερία.

Μάταια βασανίζεσαι να ξεχωρίσεις τη ζημιά απ΄ το κέρδος

η επόμενη ανατολή

θα φέρει πάλι φως.

Θυμός

Μην αγνοείς τον θυμό σου

και ό,τι τον ποτίζει∙ ιδίως αυτό

ψιθυρίζει η πείρα

κράτα, όμως, σημειώσεις

για τα σύννεφα που λιγοστεύουν τον ουρανό

χαμήλωσε τη φωτιά

στις λέξεις που βλασφημούν

κλείδωσε το άσοφο στόμα

στους βοριάδες που συμπαραστέκονται στη θύελλα

μάζεψε τον θυμό σου

και τον κακό σου εαυτό∙ ιδίως αυτόν

γίνε καπετάνιος του σαπιοκάραβου

μην επιτρέψεις τη θάλασσα να περάσει χωρίς νόημα

μάθε να αναπνέεις στο βυθό

-είναι μια δεξιότητα κι αυτό, άλλωστε,-

στρέψε το βλέμμα σου έξω απ΄ το παράθυρο

και δες τη χελώνα πως σέρνει το δισάκι της αργά

αν έχει ο αέρας κάτι να πει, ας μιλήσει τελευταίος.

Έφηβη όραση

Όσοι κουράζονται απ΄ τα καθημερινά

δεν ακούν το χτύπημα στο ρολόι

που ξηλώνει ανθρώπους

που ντύνονται με υφάσματα φανταχτερά

που ασελγούν στα σώματα άλλων·

όταν ο θόρυβος του ρολογιού δεν αντέχεται πια

οι κουρασμένοι με ενοχή και αθωότητα

ξεκινούν να μπουν στο παλιατζίδικο της μνήμης

στην αρχή συναναστρέφονται το φόβο

μετά αλλάζουν παρέα

ψάχνουν στου πηγαδιού το θολό πάτο

βάλσαμο η κατάδυση

ξεντύνονται εκείνους με τα φανταχτερά ρούχα 

σβήνουν βλέμματα που δαπανούν ζωή

πνίγουν τους πεθαμένους

ξεπλένουν τα λάθη στο νερό

κάτω από μια πανσέληνο

βάζουν όρια στο σκοτάδι

σκέφτονται άλλες Αλεξάνδρειες

αληθινό θαύμα

πως ενηλικιώνεται η όραση.

Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι μέλος ΕΕΠ στο Τμήμα κινηματογράφου ΑΠΘ και διδάσκει σενάριο.