ΣΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ Τ’ ΑΡΧΑΙΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ

 

τη πολυμήτι[δι] Σάρα

 

Αγία Τριάς ο Θεός

στου Γουδή η Παναγία -σχεδόν Ζωγράφου- τ’ αρχαίο παρεκκλήσι

με το τρίκλιτο ιερό να στέκει

αλώβητο

από τρεις πλευρές κάθε του κόγχη, 11ου – 12ου αιώνος άραγε πηγμένο

πλάι στον Ιλισσό ελίσσεται και λέει

με τα σταυρουδάκια κάγκελα ως φράσσουν τις γραμμωτές παραθυρίδες

 

ασπαίρω, λέει, μέσ’ στα χαλάσματα

επί τουρκοκρατίας υμνώ κελεύω

τα κυπαρίσσια ως θροΐζουν το

τίς Θεός μέγας, υμνολογεί και λέει, ως ο Θεός ημών*

και πάλιν το αυτό

 

ψευδοσταυρεπίστεγος σήμερα ο ναΐσκος

με δυό υπερυψωμένες στέγες στα παραβήματα

διασώζουν το αρχικό ως φαίνεται ύψος εκειδά

υπερώα ένθεν κακείθεν του τριμερούς βήματος

του αγίου

 

με ολίγα αρχαία spolia ολούθε

τίς οίδε άλλοτε και τρούλον ίσως

ιδού τμήμα ενσταύρου επικράνου κρεμάται

παραπαίει από την θολωτή τη στέγη

ανοίγοντας τυφλόν φεγγίτη έσω,

τυφλόν σήμερα -άλλοτε φαντάζομαι όχι

ίνα κατέλθει φέγγος και γνωρίσει ο νιός τον εαυτό του

 

θολωτά μετέπειτα τα κλίτη, έσω

καμαροσκέπαστος πια ο ναός

στη μεταβυζαντινή του φάση

 

με δυο ραδινούς κίονες εντός

αρχαίου παριλισσίου τινός ιερού

δικιόνιος να λέμε, άνευ τέμπλου τα νυν και

άνευ παραθύρων άλλων ότι τουρκοκρατία πνέει

 

λίγα μόλις σπαράγματα επί τοίχου

γραφίες

στο νότιο τοίχο ιδού δυό μόλις πατέρες ασκητικούς διακρίνω

ο ένας αχνοφαίνεται ερημίτης θά ‘ναι -θά ‘ναι;

ο άλλος με την γενειάδα στον τύπο του…

μα ‘ναι!

είν’ ο Παλαμάς εκ της Βλατάδων

ο της τρισηλίου Θεότητος

υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων λόγους τρεις γέγραφε

εξυμνών

ίνα μη δήμον θεών εισαγάγωμεν**

αμ… σένα είδανε στον τοίχο και αφιέρωσαν οι νεώτεροι τον ναό της Παναγίας

στην Τριάδα

κι ήλθαν κι έψαλλαν και πάλιν

 

νέφος δροσώδες το πυρ*

στον καύσω υμνολογούμε

 

το πυρ εις δρόσον, επιμένει, μετέβαλον*

 

λάμποντες, αστράπτοντες, ηλλοιωμένοι*

κι οι ευχές της πανηγύρεως

της γονυκλισίας

πόσος και ποίος ο πόνος αείποτε της εκκλησίας

μα για τα γνωστά και τετριμμένα

της ανθρωπίνης καταστάσεως

για ό,τι απανταχού εύχεται κι ευχόταν σύμπασα η εκκλησία

 

υπέρ υγείας, καθάρσεως των παθών, φωτισμού και συνέσεως

της καθ’ ημέραν βιωτής

και δη

απειράστως κακών

 

και συνοδά υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων

 

μεστός άρτι ο ναός

νάσος ευσεβέων***

 

λάμποντες, αστράπτοντες, ηλλοιωμένοι*

[Πέτρο], φιλεῖς με; ****

 

 

 

 

* στίχοι εκ του Μ. Εσπερινού & του Όρθρου της μεγάλης και τελευταίας εορτής (εκ του Πεντηκοσταρίου).

** Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΜΕ΄, εις το άγιον Πάσχα (PG 36, 628).

*** αρχαία δωριστί φρασούλα επιγραφής π’ αποδίδει μάλλον τα μετά θάνατον, ότι νήσος ευσεβών, καταλέγεται (εν Kernos 26, 2010, pp. 249, 256).

**** Κατά Ιωάννην, κα΄ 17. Από τα τελευταία λόγια του Τετραβάγγελου.

 

 

 

Βιογραφικό σημείωμα:

Ο Θοδωρής Σαμαράς γεννηθηκε στην Αθήνα το 1971. Έχει γράψει τα βιβλία: Φαιδριάδες, Εγκαύματα και Σαλού σκιρτήματα.