ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Σήμερα, φίλε μου, αλλ’ όχι όπως τότε,

Που, μέσα στη γλύκα του καλοκαιριού,

σε χτένιζε, άγουρο ακόμη καρπό της Ήβης,

το ατίθασο της Παναγιάς μελτέμι

και είχες στη σκέψη σου

– για πάντα χαμένη τώρα –

του παιχνιδιού τη λαμπερή στιγμή

σταφύλι στην κληματαριά

και στην ψυχή,

την απελέκητη απ’ τη ζωή ακόμα,

αχολογούν γιορταστικά

καμπάνες του Δεκαπενταύγουστου.