1.

πτώμα γνωστού άνδρα
απανθρακώθηκε ακόμη περισσότερο
σε κενή φιάλη οξυγόνου
από φυσικό αίτιο
την παντοτινή ένωση ενός βρεγμένου σπίρτου
με κάποιο αγενές αέριο

-από τις ειδήσεις-

***

2. 

με το καλό του το σακάκι
και την τελευταία καθαρή του γραβάτα
τέλειωσε μια παρτίδα σκάκι με την αγαπημένη του πολυθρόνα
έπλυνε το φλιτζάνι του καφέ
σκούπισε τη σκορπισμένη ζάχαρη
καθάρισε το κεραμικό τασάκι
κι έπιασε μια παλιά εφημερίδα στην τύχη
για να περάσει το υπόλοιπο βραδινό
με κάτι που του θύμιζε πρωτοχρονιά

στις πίσω σελίδες των αθλητικών
ανάμεσα από αγγελίες συνοδών παραιτημένων
η ματιά του ατυχώς επέλεξε
μια προσφορά που έδειχνε μοναδική
μιας κυρίας πιθανόν ετών σαράντα
από εκείνες των καλών οικογενειών
που χάριζε μια κούκλα κουρδιστή
έναν νάνο με φωνή εγγαστρίμυθη
κουρεμένο μαλλί
που ήξερε γλώσσες επτά
και στο σκάκι ήταν άσσος

έκανε αμέσως να πιάσει το ακουστικό
την γραβάτα έλυσε να χαλαρώσει
μόλις στην άλλη άκρη της γραμμής
κάποιος με μια περίεργη φωνή
ντουμπλαριστά του απάντησε
πως η κυρία που ζητά
πριν χρόνια έφυγε με έναν μολυβένιο στρατιώτη

***

3. 

απέραστη η ώρα
απέραντη σαν τον μεγάλο δείκτη
μπροστά στην σκιά ενός δευτερολέπτου·
-τόσο-
που τρόμαξε ένας περαστικός
όταν μπροστά από το παράθυρο του ισογείου
ακούστηκε περπατώντας βιαστικά
ο ήχος ενός παραμιλητού
που ξεψυχούσε μόνο

***

4. 

στο παιδικό δωμάτιο
ακούνητες στο χρόνο
έμειναν μόνο
κάτι αυτοσχέδιες κρεμάστρες
ονείρων που δεν άπλωσαν
ζακέτες γεροντικές
ενός χειμώνα που δεν θα ρθει
και μια τρύπα αγέραστη στο στήθος
να κοιτάει κάτι παιχνίδια παιδικά
ακίνητα στα καλοκαίρια
απ´αυτά που κανείς ποτέ δεν θα ζηλέψει
την αθώα τους ευγένεια να κλέψει
πάνω σε μια αυθόρμητη
λιγότερο όμως σκληρή
ζαβολιά

***

5. 

μια μέρα πριν
μας χώριζε μια κίτρινη σερπαντίνα
τρεις ώρες μετά
το μόνο που μας κρατούσε δεμένους
ένα σχοινί
δυο χάρτινα φτερά
και ο δεξιός δείκτης

άθελά μας
δεν πήγαμε τη γη πιο μακριά
τον ουρανό σωριάσαμε
κόμπο τον κόμπο
στα μέτρα μας τραβήξαμε τον ορίζοντα
με ένα κομμάτι σπάγκο
που αθόρυβα εκβίαζε
τις άκρες των δακτύλων μας

***

6.

σ´ ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου
με μόνη επίπλωση μια πλαστική άδεια καρέκλα
και ένα νούμερο 36 γερμένο στην εξωτερική πόρτα
ένας πρώτος αριθμός
με ιδρώτα πολύ
τον εαυτό του προσπαθεί να διαιρέσει
πότε με το ένα και πότε με το άπειρο
μα το μόνο που τελικά πέτυχε
με ένα κοφτερό μαχαίρι που κατά τύχη βρέθηκε
να μείνει για πάντα μισός.

* στον Γ.Π

******

Ο Σταύρος Αντύπας γεννήθηκε στα Εξάρχεια τον Απρίλη του 1974. Το 2001 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Προσκήνιο το πρώτο του βιβλίο, για να ακολουθήσουν το 2003 και το 2007 δυο ακόμη από τις εκδόσεις Γραφές και Φιλόγραφο αντίστοιχα, ενώ επιμελήθηκε τα βιβλία πέντε πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών.
Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό ‘’Ποιείν‘’ , ενώ ταυτόχρονα εδώ και χρόνια γράφει στο ποιητικό κοινόβιο ‘’Αρόδου στο Ιόνιο‘’ .
Το 2011 εγκαταστάθηκε μόνιμα σε ένα ορεινό χωριό της Κεφαλονιάς και σήμερα αρθρογραφεί σε τοπική ηλεκτρονική εφημερίδα του νησιού [http://www.kefalonitikanea.gr], ενώ κείμενά του δημοσιεύονται και σε άλλους διαδικτυακούς τόπους [http://www.nostimonimar.gr] και έντυπα.
Εντός του 2018 αναμένεται το νέο του βιβλίο.