Αγαπητή μαντάμ Σιλένα, πολύ σας ευχαριστώ!
Χάρη στις συμβουλές σας, πέτυχα φέτος να ΜΗΝ μου κάνουν πάλι δώρο βιβλία, αλλά να μου χαρίσουν κάτι πιο κομψό και πιο χρήσιμο: έναν γάτο. Ο Ψυψηλότατος (αυτό το όνομα του έδωσα), συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα προτερήματα που αναζητά κανείς σε ένα σύντροφο: είναι καλοντυμένος, έχει υπέροχα μάτια και μουστάκια, είναι διακριτικός (χωρίς όμως να του ξεφεύγει τίποτα), έχει λεπτούς τρόπους (ξέροντας όμως να διεκδικεί), είναι τρυφερός, χαδιάρης και σιωπηλός (αλλά αρρενωπός και με χαρακτήρα).
Παίρνω το θάρρος να ζητήσω την συμβουλή σας και για κάτι ακόμα: έχετε να μου προτείνετε τίτλους βιβλίων περί γάτων; Γιατί, ξέρετε, θα ήθελα να μάθω όσο περισσότερα πράγματα μπορώ για τον νέο μου σύντροφο…
Με εκτίμηση,
Σάντυ Π.
Αγαπητή Σάντυ Π.,
Κατ’ αρχήν θέλω να σου συστήσω το εμβληματικό έργο του Ε. Τ. Α. Χόφφμαν «Βίος και πολιτεία του γάτου Μουρ» που κυκλοφόρησε το 1819, λίγο αργότερα από τον Παπουτσωμένο Γάτο του Λούνβιχ Τικ. Δεν μπορώ να μην αναφέρω την “Ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει” του Λουίς Σεπούλβεδα, καθώς και τα “Το βιβλίο των γάτων” του Νίκου Δήμου και “Η τελευταία μαύρη γάτα” του Ευγένιου Τριβιζά.
Επίσης, πιστεύω πως θα σου φανούν χρήσιμα για την επικοινωνία με τον νέο σου σύντροφο και την αρμονική σας συμβίωση το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Τ. Σ. Έλιοτ, καθώς και οι ελληνογατικοί και γατοελληνικοί διαλόγοι στο Γατολόγιο της Π. Παμπούδη.
Βεβαίως, μπορείς να ανατρέξεις για περισσότερες πληροφορίες και βιβλιογραφία στο περιουδικό μας Περί Ου, που έχει ένα πολύ πλούσιο αφιέρωμα στην Γατολογία.
Καλορίζικος!
Δική σας,
Μαντάμ Σιλένα
Νομίζω πως κανείς δεν περίμενε ότι οι γάτες έχουν την τιμητική τους στην παγκόσμια λογοτεχνία και ξαφνιάστηκαν αρκετοί αναγνώστες!
Αυτή, αγαπητή Μαντάμ Σιλένα και ΣΠΟΔ, είναι μια επιτυχία στους στόχους μας! Συγχαρητήρια σε όλους γιατί ναι μεν δεν μας συνήθισαν αλλά κατάλαβαν πως είμαστε απρόσμενοι και εκτός σχεδίων!
Μπράβο σε όλους!
Μαντάμ, υπόκλισις! ❤❤❤
Μετά τιμής
Λένη Ζάχαρη & Λαίδη Ρόζα
θεωρητικα αγαπω τα ζωα και τι;ς γατες. πως, ομως να αγαπησω τη σκλη ρη μεσσαλινα μου, που ορμαει στα ποδια μας με λυσσα, μας ξεσκιζει κι ως που να πεις κιμινο χωνεται ακτω απ’ το πιο δυσκολο επιπλο, για να γλυτωσει απ’ το μαλωμα? το ερωτημα δεν ειναι λογοτεχνικο αλλα πραγματικο