Φυσά, φυσά αδιάκοπα

Άνοιξε ο ασκός, δεν άδειασε ακόμα

Τι φέρνει ο αέρας πάλι;

Α, μόνο ένα άγραφο χαρτάκι –κι άλλο μήνυμα

Α, κι άλλοι επισκέπτες

Μες στις σκιές θεόρατοι, αυτόφωτοι

Οι  δάσκαλοι – μα ποιοι

Ποιοι είναι αυτοί; Θυμάμαι

Πριν απ’ τη γέννηση μ’ είχαν πενθήσει

Πάνσοφοι, όμως τι μου έμαθαν; Ξεχνάω-  

Τώρα ερίζουν άγρια

Εισβάλοντας ξανά όλοι μαζί, τι φασαρία

Καθένας πάντα με τα ευαγγελικά του ζώα

Τώρα σε κλουβί, τι χαλασμός, δόγμα κανιβαλίζει δόγμα

Στάζουν ολόσωμοι αίμα, ιχώρ, μελάνι

Φυσά, αναστατώνονται τα σύννεφα

Αναστατώνονται οι σκέψεις

Και όλες οι μελλοντικές χρονιές, τι μπέρδεμα

Καμιά δεν έχει τη γνωστή κατάληξη-

Οι δάσκαλοι φωνάζουν, το παιδί

Ακόμα μηρυκάζει λόγια, λόγια κυτταρίνη

Τρέφεται, επιβιώνει, του φωνάζουν, πρόσεχε

Το χάρτινο το καταφύγιο, πρόσεχε

Η λάθος φόρτιση μιας λέξης θα το ανατινάξει

Μα ποιοι, ποιοι είναι αυτοί; Τι ξέρουν που ξεχνάω;

Φυσά για πάντα-

 (συνεχίζεται)