Αχ!!! Δεν πάμε καλά! Και μη μου πει κανείς ότι η φράση είναι κλισέ. Γιατί αυτή τη φορά σίγουρα δεν πάμε καλά!
Ρε παιδιά έχετε μνήμη χρυσόψαρου; Βέβαια, πολύ αμφιβάλλω αν το χρυσόψαρο θα ξέχναγε τόσο γρήγορα τα μνημόνια, το Μεσοπρόθεσμο, το ξύλο στις πλατείες και στους δρόμους και τους τόνους χημικών!!!
Μαζικές ψυχοθεραπείες χρειάζονται σ’ αυτόν τον λαό! Εμπρός ψυχίατροι, ψυχοθεραπευτές πιάστε δουλειά! Ξεματιάστρες! Μάγισσες φέρτε βότανα και λύστε τα μάγια!!!
Δε μπορεί, κάτι παθαίνει τούτος ο λαός με την οικογενειοκρατία!
Μόνο με Μητσοτάκη δεν αισθανόταν ολόκληρος! Ήθελε και Παπανδρέου! Χρειάζεται μόνο να ξεβολευτεί και ο Καραμανλής τώρα για να είμαστε μια Ελλάδα όπως πρέπει…
Κράσαραν, λέει, οι σελίδες που μπαίνουν και ψηφίζουν για τον Γιωργάκη! Κρασάρει κι εμένα το κεφάλι μου…
(Α ρε Παύλε! Εσύ κι εγώ έχουμε μείνει να φωνάζουμε… γενικώς – και ειδικώς.)
Πού πάτε ωρέ;! Τόσο πολύ έχετε εθιστεί και τίποτα δεν σας κάνει εντύπωση; Οι εμβολιασμένοι πειραχτήκατε από τα εμβόλια κι οι ανεμβολίαστοι από τα ψεκάσματα;
Και μη μου πείτε όταν έρθει η κρίσιμη ώρα των εκλογών «θα δούμε πώς θα το χειριστούμε»! Σας πρόλαβε άλλος κι έκλεισε θέσεις για όλα τα φλέγοντα ζητήματα…
Αναρωτιέμαι τι νερό πίνουμε σε τούτο τον τόπο και μας βαράει η αμνησία στο κεφάλι γενεές ολόκληρες. Γιατί δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Από τη στιγμή που τούτο το κράτος πήρε να γεννιέται, εκεί μέσα στην Επανάσταση κιόλας, τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου!
Διακόσια χρόνια, ζωή να έχουμε, το ίδιο βιολί! Μη χάσουμε τις οικογένειες και βέβαια ό,τι συνεπάγεται αυτό ή νομίζουμε ότι συνεπάγεται! Γιατί είμαστε μεγάλα κορόιδα! Και χρήζουμε θεραπείας! Ναι, ναι ο λαός αυτός πρέπει να κάνει πλούσιους τους ψυχίατρους και τους ψυχοθεραπευτές. Τέτοια σύνδρομα ψυχαναγκασμού, εξάρτησης, εκλεκτικής μνήμης, ακόμη και το σύνδρομο της Στοκχόλμης έχουμε αναπτύξει!!!
Κι άλλα που σίγουρα θα βρουν οι ειδικοί, αφού δεν τολμάμε να κάνουμε τη μεγάλη ανατροπή. Να τους αφήσουμε σύξυλους με την εξυπνάδα που θα καταλύσει τους φόβους.
Δεν ξέρω, σκέφτομαι μήπως περνάει απ’ το μυαλό των πολλών πως «έλα μωρέ, τους ξέρουμε αυτούς, τι χειρότερο μπορεί να μας κάνουν; Ενώ αν κάνουμε αυτό ή εκείνο δεν ξέρεις τι θα μας βρει…».
Σαν τον επιχειρηματία που όταν του είπαν πως οι εργάτες του τον κλέβουν και τον ρώτησαν γιατί δεν τους διώχνει, αυτός απάντησε πως είναι σαν το άλογο που δεν διώχνει τις αλογόμυγες γιατί αν διώξει αυτές που είναι χορτάτες θα έρθουν άλλες που θα είναι πιο πεινασμένες!
Αλλά εδώ δεν είναι μόνο τέτοιο το ζήτημα!
Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται, από τη μεριά του λαού, για ζήτημα ονομάτων και οικογενειών. Κι αυτό, εδώ που τα λέμε, στην πραγματικότητα προκαλεί τρόμο. Γιατί, μετά από μια τεράστια οικονομική και κοινωνική Κρίση και μέσα σε μια, επίσης, τεράστια κοινωνική και οικονομική Κρίση, ο λαός δεν φαίνεται να σκέφτεται καθαρά και προς όφελός του.
Και μην πείτε μετά πως η στήλη δεν προειδοποίησε!
Και Έκτακτα και χωρίς τακτ!